Świątynia Lotosu w Delhi. Miejsce dla wszystkich wyznań [IKONY ARCHITEKTURY]

Położona w rozległych ogrodach, niedaleko rzeki Jamuny. świątynia powstała w 1986 roku. Jest dziełem mieszkającego w Kanadzie architekta irańskiego pochodzenia, Fariborza Sahby. Jego projekt wybrano spośród innych 45 przedstawionych prac.

Świątynia Lotosu w Delhi: wymiary i liczba 9

Prace na budowie trwały prawie 10 lat (od 1975 roku). Przy wznoszeniu Świątyni Lotosu brał udział zespół składający się z 800 inżynierów, techników, robotników i rzemieślników. Budowla powstała z marmuru, cementu, dolomitu i piasku. Biały marmur zmieniający barwę o zachodzie słońca na fioletowy, pochodzi z góry Penteli w Grecji. Świątynia ma 40 m wysokości, a jej kształt inspirowany jest półotwartym kwiatem lotosu (kwiat lotosu w indyjskiej kulturze symbolizuje pokój, czystość, miłość i nieśmiertelność). Główne filary budowli tworzą dziewięciokąt foremny (dziewięć jako najwyższa liczba jednocyfrowa symbolizuje pełnię, zgodność i jedność). Część górna składa się z 27 marmurowych płatków, po dziewięć na każdym z trzech rodzajów liści. Dach wykonany ze szkła i stali, wpuszcza do sali naturalne światło dzienne.

Do wnętrza prowadzi dziewięć mostów, przerzuconych nad dziewięcioma stawami. Nie tylko podkreślają piękno bryły, ale również pełnią ważną rolę w systemie naturalnego chłodzenia sali modlitw. W budowli bowiem zastosowano obieg naturalnego powietrza - otwory w piwnicy i na szczycie konstrukcji wciągają i wyciągają powietrze do budynku, dzięki temu wewnątrz jest chłodno, choć nie ma elektrycznej klimatyzacji. Świątynię wyposażono natomiast w panele słoneczne (to pierwsza świątynia w Delhi, która ich użyła) – wytwarzają one około 20% energii elektrycznej (120 kW) potrzebnej do funkcjonowania budowli.

Świątynia może pomieścić dwa i pół tysiąca osób. W ciągu roku odwiedza ją około 4 milionów turystów. Imponująca budowla kosztowała 10 milionów dolarów. Została sfinansowana prawie w całości z prywatnych datków oraz zbudowana dzięki darowiźnie Ardishíra Rustampura z Hyderabadu.

Świątynia Lotosu w Delhi: miejsce pełne ciszy

Bahaizm jest religią założoną w Persji, przez Mírzá Ḥusayn-`Alí Nuri (1817-1892), znanego bardziej jako Baha’iu’llah, która stawia sobie za cel duchową jedność całej ludzkości. Podobnie jak wszystkie Domy Kultu Bahá’í, także i Świątynia Lotosu jest otwarta dla każdego, niezależnie od wyznania.

We wnętrzu nie ma żadnych symboli religijnych, nie odprawia się w niej nabożeństw ani innych rytuałów, nie wolno wygłaszać kazań lub zbierać funduszy. W głównej sali modlitw zachowywana jest cisza - ma umożliwić medytację, modlitwę i osiągnięcie wewnętrznego spokoju. Mogą być czytane święte pisma wszystkich religii, mogą też śpiewać chóry, jednak nie można używać instrumentów muzycznych.

Świątynia Lotosu w Delhi: nagrody

Gmach świątyni zdobył wiele nagród, m.in. w 1987 roku od Instituation of Structural Engineers, w 1988 roku od Illuminating Engineering Society of North America oraz dwie nagrody z 2000 roku od Architectural Society of China i GlobArt Academy w Wiedniu.

Świątynia Lotosu jedną z ośmiu domów modlitw bahai na świecie. Pozostałe mieszczą się w Sydney w Australii, Panama City w Panamie, Apia na Samoa Zachodnim, Kampala w Ugandzie, Frankfurcie w Niemczech, Wilmette w USA i Santiago w Chile.