Pałac Kultury i Nauki w Warszawie: wysokość, zwiedzanie, bilety

Pałac Kultury i Nauki w Warszawie: wizytówka miasta czy pozostałość z przeszłości?

Historia powstania Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie

Ukończony 21 lipca 1955 r., po trzyletniej budowie, Pałac Kultury i Nauki w Warszawie (w czasach słusznie minionych noszący oficjalnie imię Józefa Stalina) to dar narodu radzieckiego dla narodu polskiego. Jego projektant, Lew Rudniew, odwiedził różne polskie miasta, aby lepiej poznać naszą architekturę i zaszczepić jej część do projektu wieżowca. W niecodzienny sposób ustalono samą wysokość budynku. Radzieccy i polscy architekci spotkali się na prawym brzegu Wisły, przy moście Śląsko-Dąbrowskim, i stamtąd obserwowali latający nad miejscem budowy wieżowca samolot ciągnący balon. Za pomocą radia kontaktowano się z pilotem, który przy każdym następnym przelocie zwiększał wysokość. Ostateczny wynik tego przedsięwzięcia to wieża główna na wysokości 120 m, 160-metrowa wieżyczka i 230-metrowa iglica (od 1994 r. po dodaniu wspornika antenowego było to już 237 m). Aby wybudować Pałac Kultury i Nauki w Warszawie, zburzono ponad 170 przedwojennych kamienic w samym centrum miasta, a do pracy zatrudniono prawie 10 tysięcy robotników (w tym ok 4000 Polaków). Mieszkańców wyburzonych kamienic przesiedlono na nowo budowane osiedle Muranów, a radzieccy robotnicy zamieszkali w tymczasowych drewnianych barakach zlokalizowanych na ówczesnych peryferiach Warszawy (obecnie jest to osiedle „Przyjaźń” na Jelonkach i - jak na tymczasowe - trzyma się dobrze).

Zobacz także: Pałac Kultury z rodzeństwem >>

Kontrowersje związane z Pałacem Kultury i Nauki

W chwili ukończenia budowy Pałac Kultury i Nauki był drugim najwyższym budynkiem w całej Europie (pierwsze miejsce dzierżył jego pierwowzór z Moskwy – Moskiewski Uniwersytet Państwowy im. M.W. Łomonosowa ze swoimi 240 metrami wysokości). Budowie i użytkowaniu Pałacu zawsze towarzyszyła... śmierć - jeszcze przed samą budową samobójstwo popełniło 3 mieszkańców wyburzanych kamienic, w trakcie budowy zginęło 16 robotników radzieckich, natomiast w roku 1956 z tarasu widokowego na 30. piętrze wyskoczyła pierwsza osoba. Zanim na tarasie zainstalowano kraty - obecne tam do dzisiaj - rzuciło się z niego jeszcze 7 osób.

Zobacz także: Studenci zaprojektowali tarasy na dachach PKIN. Tak może wyglądać dach w wielkim mieście >>

Pałac Kultury i Nauki: wysokość i liczba pięter

Pałac Kultury i Nauki w Warszawie ma 237 metrów całkowitej wysokości, 42 piętra, ponad 3000 pomieszczeń, 817 tysięcy metrów kwadratowych powierzchni i zużycie energii elektrycznej na poziomie 30 tysięcznego miasteczka.

Zobacz także: Brama - Gateway to Warsaw. Pomysł na ożywienie Placu Defilad w Warszawie >>

Pałac Kultury i Nauki - taras widokowy dostępny dla zwiedzających, bilety

Co ciekawego możemy zobaczyć w Pałacu Kultury i Nauki? Największym zainteresowaniem zawsze cieszył się taras widokowy położony na 30. piętrze, na wysokości 114 metrów. Ceny biletów na taras to obecnie 20 zł/os przy bilecie normalnym i 15 zł/os przy ulgowym (bilety można kupić w kasie, która mieści się na wprost wejścia głównego od strony ul. Marszałkowskiej, ewentualnie online na stronie: www.bilety.pkin.pl).  Na taras wchodzi się przez najwyżej położoną w Pałacu salę nazwaną przez projektanta Salą Gotycką (ze względu na jej gwiaździste sklepienie). Z tego pomieszczenia możemy wyjść bezpośrednio na taras widokowy Pałacu Kultury i Nauki, który zapewnia wspaniały widok na wszystkie strony świata - im lepsza pogoda, tym wzrok dostrzeże dalsze obiekty. Warto robić dużo zdjęć, ponieważ wyrastające dookoła nowoczesne szklane biurowce będą coraz mocniej zasłaniały te widoki. Kiedy już nacieszymy się tymi walorami, możemy wypić kawę w najwyżej położonej w Polsce kawiarni, znajdującej się na tym samym piętrze.

Ale Pałac Kultury i Nauki to nie tylko taras widokowy, w tej samej kasie biletowej możemy kupić bilety na wycieczkę z przewodnikiem po najbardziej reprezentacyjnych wnętrzach Pałacu (bilet normalny 40 zł, ulgowy 35 zł, a bilet online można dostać na stronie www.wpt1313.com/pol/Zwiedzanie-Palacu-Kultury-i-Nauki, w cenę biletu wliczony jest też taras widokowy). Warto udać się na taką wycieczkę, ponieważ oprócz wejścia do miejsc powszechnie niedostępnych, od przewodnika dowiemy się wielu ciekawostek dotyczących tego, co działo się w Pałacu na przestrzeni lat. Wyjątkowo ciekawe okazało się zwiedzanie podziemi Pałac Kultury i Nauki - można tam zobaczyć pomieszczenia i korytarze pełne urządzeń z czasów PRL-u, które sterują wszelkimi instalacjami i systemami budynku. To również okazja do poznania prawdy o schronie atomowym, bocznicy kolejowej do Dworca Centralnego czy tajnym przejściu do budynku KC.

Zobacz także: PKIN tonie w zieleni. Ta koncepcja wzbudza zachwyt internautów >>

Najważniejsze wydarzenia w Pałacu Kultury i Nauki

Największa sala widowiskowa Pałacu Kultury i Nauki składająca się z amfiteatru, loży i balkonów - i może pomieścić prawie 3000 osób. Odbywały się tu zjazdy partii politycznych (przede wszystkim PZPR, to stąd wyprowadzono 29 stycznia 1990 r. sztandar partii i zakończono jej żywot), liczne koncerty (najsłynniejszy to oczywiście koncert zespołu The Rolling Stones z 1967 r.), festiwale, wystawy i inne duże imprezy (jak finałowa gala Miss World w 2006 r.). Niestety, w roku 2014 sala została zamknięta, gdyż wymagała remontu. Remont odbywa się w "typowy", jak na polskie warunki, sposób - najwcześniejszy termin zakończenia prac to 2025 r.

Co mieści się w Pałacu Kultury i Nauki? 

Pałac Kultury i Nauki to cztery teatry, dwa muzea, kino, basen, sala widowiskowa, taras widokowy, liczne kawiarnie i restauracje, siedziby i biura licznych instytucji (jak np. Polskiej Akademii Nauk czy Rady m.st. Warszawy) - oraz nadajnik radiowo-telewizyjny na iglicy. W latach PRL-u był wykorzystywany do licznych imprez, wystaw, targów czy konferencji. Był głównym punktem na trasie każdej socjalistycznej defilady odbywającej się w Warszawie.

Pałac Kultury i Nauki na trwałe zaznaczył się w historii Warszawy i Polski. W roku 2007 został wpisany do rejestru zabytków, co otworzyło na nowo dyskusje jego zwolenników z przeciwnikami. Zwolennicy wieżowca to głównie osoby, dla których Pałac jest po prostu funkcjonalnym budynkiem, oferującym łatwy dostęp do kultury, rozrywki czy sportu w ścisłym centrum miasta. Innym po prostu się podoba i traktują go jako nieodłączny element warszawskiej panoramy oraz atrakcję turystyczną. Dla jego przeciwników jest on przede wszystkim symbolem socjalistycznego reżimu i narzędziem propagandy, dlatego domagają się jego zburzenia. Spór o likwidację Pałacu Kultury i Nauki często przenosił się na poziom polityczny, przez co raz na jakiś czas temat pojawiał się w mediach ogólnopolskich.

Może jednak warto byłoby zburzyć Pałac Kultury i Nauki i wybudować w tym miejscu coś bardziej odpowiadającego ówczesnym czasom? Można zrozumieć sentyment do budowli, który podnoszą jego zwolennicy - tym bardziej, że współcześnie obiekt spełnia różnorodne funkcje. Jednak wokół niego powstaje coraz więcej nowoczesnych wieżowców ze stali i szkła, które przyćmiewają eleganckim wyglądem i nowoczesnymi rozwiązaniami technologicznymi. Kontrast pomiędzy starym i nowym jeszcze bardziej przypomina czasy, które - na szczęście - przeminęły. A gdyby jednak pozostawić ten kontrowersyjny budynek, co można byłoby z nim zrobić? Na przykład muzeum bloku socjalistycznego, którego zwiedzanie kończyłoby się na tarasie, z którego zwiedzający mogliby podziwiać panoramę wolnego i demokratycznego świata kapitalistycznego.

Pomysłów jest wiele, pamiętajmy jednak, że Pałac Kultury i Nauki nie ma takiej wartości historycznej, jak Zamek Królewski, Belweder, wieżowiec PAST-y, Pałac w Wilanowie czy Łazienki Królewskie. Na powierzchni, którą zajmuje, można byłoby śmiało wybudować co najmniej cztery nowoczesne wieżowce, a przebudowa najbliższego otoczenia pozwoliłaby lepiej zintegrować je z sąsiedztwem. W ten sposób Warszawa zyskałaby nowoczesne, uporządkowane i w końcu dobrze skomunikowane centrum, na jakie zasługuje.