II miejsce w konkursie na zagospodarowanie terenów ul. Roosevelta w Poznaniu

ROZWIĄZANIA FUNKCJONALNO-PROGRAMOWE

Pole inwestycyjne nr 1

Na polu nr 1 zaprojektowano trzy budynki w skali historycznych kamienic ul. Roosevelta. Obiekty o jednakowej wysokości, nie przewyższające kamienic, zachowujące oś widokową w relacji ul. Krasińskiego – Noskowskiego. Ostatnia kondygnacja w dwóch budynkach zostaje wycofana od strony ulicy dla syntetycznego nawiązania do dachów górujących nad gzymsami wieńczącymi w historycznych budynkach. Nowe obiekty planowane jako inwestycja miejska lub państwowa byłyby zespołem budynków użyteczności publicznej, mogących stanowić siedziby obiektów kulturalnych (np. galeria sztuki), edukacyjnych (np. wydział uczelni) lub urzędowych. Ich skala i lokalizacja sprzyjałyby stworzeniu kompleksu uzupełniającego funkcjonalnie dzielnicę Jeżyce. Kondygnacja na poziomie ul. Roosevelta zawierałaby ogólnodostępne usługi, wykorzystujące potencjał generowany przez istniejące przystanki komunikacji zbiorowej. Poniżej poziomu ulicy budynki zawierałyby tunel dla trasy i przystanków istniejącego tramwaju PST oraz drogi serwisowej. Na terenie przewidziano miejsce dla parkingu samochodowego ukrytego w zieleni. Jest to optymalna lokalizacja ze względu na niewielką odległość od zjazdu z ul. Roosevelta oraz brak konieczności usunięcia istniejących drzew. Ze względu na charakter PST, czyli tramwaju przebiegającego niezależną trasą, dla zachowania bezkolizyjności decyzja o potrzebie ulokowania parkingu musiałaby zostać uzależniona od ostatecznego wyboru funkcji budynków, a tym samym ilości i rodzaju ich użytkowników. Na terenie zachowana zostałaby większość drzew, a także pojawiłyby się nowe nasadzenia. Przestrzeń pomiędzy nowymi budynkami a torami kolejowymi przyjęłaby formę parku deszczowego.

Pole inwestycyjne nr 2

Przestrzeń pola nr 2 zostałaby podzielona na trzy obszary inwestycyjne – dwa dla inwestorów prywatnych, jeden dla inwestycji miejskiej. Składałaby się z czterech budynków oraz skweru na osi ul. Słowackiego. Od strony Mostu Teatralnego ulokowane zostałyby dwa obiekty o funkcji biurowej, dopełniające wizerunek tej części ulicy zapoczątkowany przez budynek Globis, a akcentowany przez biurowiec Bałtyk. Od strony Mostu Uniwersyteckiego powstałyby dwa budynki o funkcji noclegowej, takiej jak hotel, hostel lub apartamenty do najmu krótkoterminowego. Obiekty te wykorzystywałyby potencjał dogodnej lokalizacji względem dworca oraz wyjątkową ekspozycję Śródmieścia. Wszystkie budynki na polu nr 2 posiadałyby podcienia dla zrekompensowania braku możliwości zasadzenia drzew po tej stronie ulicy (istniejący parking podziemny) oraz dla zwiększenia komfortu spa[1]cerowania między mostami. Każdy z obiektów posiadałby dwie kondygnacje poniżej poziomu ul. Roosevelta. Poziom -1 pełniłby rolę kondygnacji technicznej z dodatkowymi pomieszczeniami gospodarczymi i magazynowymi. Poziom -2 zawierałby przede wszystkim tunel dla tramwaju oraz drogi serwisowej, zaś w pozostałej przestrzeni ulokowane mogłyby zostać dodatkowe pomieszczenia techniczne.

Platformy pomiędzy budynkami pozwalałyby na lokowanie na poziomie ulicy ogólnodostępnych usług generujących ruch pieszy, takich jak np. gastronomia, dla której mogłyby być zaułkami dla ogródków. Oba zespoły zabudowy łączyłby ze sobą miejski skwer, akcentujący oś widokową ul. Słowackiego i stanowiący enklawę dla odpoczynku w środku pełnej gwaru części miasta. Skwer opcjonalnie mógłby w przyszłości umożliwić schodzenie na poziom torów kolejowych dla doprowadzenia pieszych do nowej stacji kolejowej – Poznań Śródmieście. Wówczas przestrzeń pod placem mogłaby zostać zagospodarowana przez dodatkowe usługi.

Ze względu na fakt, iż zjazdy do istniejącego parkingu podziemnego pod poziomem ul. Roosevelta zajmują znaczną część przestrzeni pomiędzy mostami, wprowadzenie dodatkowych zjazdów do parkingów umieszczonych w obrębie nowych budynków skomplikowałoby komunikację przy obiektach i znaczącą zmniejszyłoby powierzchnię użytkową parterów, niwelując miastotwórczy charakter zabudowy. W projektowanych obiektach nie przewidziano zatem kondygnacji parkingowej. W przypadku zaistnienia możliwości zarówno prawnych jak i konstrukcyjnych dla powiązania obecnego parkingu podziemnego z nowymi obiektami, kondygnacja -1 względem poziomu ulicy mogłaby stać się przestrzenią do parkowania, a kondygnacją techniczną stałyby się wówczas najwyższe piętra budynków. Funkcje noclegowe oraz biurowe sprzyjają jednak wykorzystywaniu potencjału rozwiniętej komunikacji publicznej miasta, gdyż Rondo Kaponiera oraz Most Teatralny są jednymi z jej głównych węzłów. Oznacza to, że parkowanie w obiektach nie byłoby konieczne.

Teren pola nr 2 przyjąłby formę ogrodu naturalistycznego, dając możliwość rozwoju obfitej roślinności. Kompozycja uzupełniona zostałaby przez dwa zbiorniki retencyjne umieszczone w osiach otwarć widokowych. Zbiorniki te pozwoliłyby na odciążenie systemu kanalizacji ogólnospławnej, a jednocześnie sprzyjałyby rozwojowi roślinności oraz stanowiłyby walor dekoracyjny. Projekt zakłada, że teren ten nie byłby ogólnodostępny ze względu na bliskość torów kolejowych. Formuła ogrodu naturalistycznego stworzyłaby jednak atrakcyjną obudowę nowej architektury oraz zatuszowałaby skalę jamy toruńskiej, zacierając granicę między początkiem Jeżyc a Dzielnicą Cesarską.

KOMUNIKACJA

Projekt zakłada wykorzystanie istniejącej infrastruktury drogowej ul. Roosevelta bez przebudowy pasów jezdni. Na polach inwestycyjnych nie jest planowane stworzenie dodatkowych dróg. Pole nr 1 ze względu na funkcję użyteczności publicznej oraz lokalizację nad przystankiem PST wykorzystywałoby potencjał komunikacji miejskiej, natomiast budynki na polu nr 2, m.in. ze względu na bardziej rozwinięte partery usługowe (gastronomia), byłyby obsługiwane przy pomocy zatoki postojowej ulokowanej w przestrzeni pomiędzy zjazdami do parkingu podziemnego.

DODATKOWE ZAŁOŻENIA

W ramach projektu zaproponowano także drobne interwencje urbanistyczne w obszarze powiązań funkcjonalno-użytkowych. Za kluczowy element poprawy wizerunku ul. Roosevelta przyjęta została konieczność uzupełnienia narożnika na skrzyżowaniu z ul. Dąbrowskiego. Nowe obiekty pozwoliłyby na stworzenie płynnej relacji między kamieniczną zabudową Jeżyc a modernistycznym fragmentem ul. Roosevelta. Dwie kontrastowe względem siebie struktury urbanistyczne miałyby szansę na wytworzenie dialogu i uporządkowanie początku ul. Dąbrowskiego stanowiącej główną ulicę Jeżyc.

Na dziedzińcu Collegium Minus Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza zaproponowana zostaje rezygnacja z funkcji parkingowej oraz otwarcie tej przestrzeni na miasto w roli ogólnodostępnego placu. Jakość historycznej architektury oraz wyjątkowość przestrzeni jaką wytwarza sprawiają, że zmiana funkcji dziedzińca pozwoliłaby na odzyskanie miejsca o wyjątkowym charakterze i wykreowanie nowego atrakcyjnego punktu dla mieszkańców i turystów. Dla zwiększenia kameralności placu zaproponowane zostają dodatkowe nasadzenia, zastąpienie istniejącego pawilonu na styku z terenem budynku Uniwersytetu Medycznego zielenią i stworzenie dwóch pawilonów gastronomicznych oddzielających przestrzeń od torów. Inicjatywa ta byłaby rozwinięciem idei przywracania ludzkiego wymiaru wnętrzom urbanistycznym Dzielnicy Cesarskiej, za symbol której można uznać planowane zastąpienie parkingu przed Zamkiem Cesarskim funkcją placu z roślinnością, ławkami i kawiarnią. Otwieranie na pieszych przestrzeni między historycznymi obiektami multiplikuje ilość atrakcyjnych miejsc bez konieczności rozpoczynania wielkich inwestycji, takich jak budowy nowych obiektów. W kontekście Dzielnicy Cesarskiej, jako zbioru historycznych obiektów rozlokowanych pomiędzy parkami, odzyskanie placów przywróciłoby kolejną warstwę urbanistyki, która uzupełniłaby ją o zdefiniowane przestrzenie publiczne, bez ingerencji w jej strukturę.

Poszczególne elementy projektu bazują na kontynuacji i wzmacnianiu istniejących powiązań. To powoduje, że wraz z realizacją koncepcji przestrzeń stawałaby się coraz bardziej uporządkowana, jednak kolejność etapów inwestycji nie miałaby szczególnego znaczenia. Najistotniejsze byłoby powiązanie ze sobą budów w obrębie pól inwestycyjnych objętych konkursem tak by budynki na danym polu powstawały w jednym momencie lub następująco po sobie. Byłoby to konieczne ze względów konstrukcyjnych i funkcjonalnych (przebieg torów PST), a także wizualnych, ponieważ obiekty te byłyby eksponowane ze wszystkich stron. Szereg drobnych zmian i budowa zaledwie kilku obiektów miałyby znaczący wpływ na odbiór ul. Roosevelta i pomogłoby w scaleniu Jeżyc z centrum miasta.