Muzeum Hebraizmu w Pradze. Pomysł Polaków wyróżniony w konkursie [WASZE PROJEKTY]

Funkcja rynku, którą spełnia opracowywana działka stała się inspiracją dla otrzymanej formy budynku. Usunięcie kubatury w poziomie przyziemia pozwoliło na zachowanie placu. Jedynymi elementami zagospodarowania tej przestrzeni jest dynamiczna rzeźba i „ściana parowa” podkreślające reprezentacyjny charakter miejsca pozwalające jednakże na charakterystyczny dla rynku szeroki wachlarz pełnionych funkcji.

Kubatura pierwszego i drugiego piętra oparta jest na dwóch podporach pełniących jednocześnie rolę komunikacji pionowej. Ich zaokrąglona forma inspirowana jest sąsiedztwem podcieni arkadowych, które charakteryzują okoliczną zabudowę. Liczbę podpór ograniczono do minimum w celu utrzymania jak największej przezierności przestrzeni, a także po to, aby nie wymuszać konkretnych kierunków poruszania co jest typowe dla powierzchni rynków.  W centralnej części budynku znajduje się atrium, które doświetla nie tylko wnętrze, ale także powierzchnię placu dzięki czemu nie jest on ciemny i przytłaczający,  a wpadający przez nie słup światła kreuje centrum założenia i czyni je zapraszającym.

Wygląd budynku od strony ulicy jest skromny, co nadaje mu efekt monumentalności, odpowiedni dla budowli tego typu. Prostota elewacji jest także dobrym tłem dla eksponowanych obramowań okiennych, które wraz ze zmienną i nieuporządkowaną strukturą fasady nawiązuje do kontekstu historycznego budowli żydowskich na terenie Pragi. Elewacje od strony atrium zaprojektowano w odmienny sposób. Zastosowanie przeszklonych arkad wytwarza niepowtarzalny małomiasteczkowy charakter wyczuwalny z poziomu placu, a także łączy wizualnie wnętrze dookoła atrium.

Funkcjonalnie obiekt podzielony jest zgodnie z podziałem na kondygnacje.  Przyziemie, pomimo tego, że nie jest kubaturą, pełni funkcję społeczną odpowiednią dla placu miejskiego. Kondygnacja +1 jest to część usługowo-reprezentacyjna mieszcząca foyer, szatnię, toalety, restaurację, kuchnię, pomieszczenia biurowe oraz magazyn. Jest to część odpowiedzialna za funkcjonowanie muzeum, dlatego wszystkie konieczne ku temu pomieszczenia zlokalizowano na jednym piętrze. Sposób ich pogrupowania i rozkład sprawia, że mogą działać niezależnie od siebie, co nie powoduje obniżenia jakości przestrzeni reprezentacyjnej. Najwyższa kondygnacja w całości przeznaczona jest na wystawy. Niezabudowana przestrzeń pozwala na dowolny podział sal wystawowych, a także dowolny układ eksponatów. Sposób podziału zaprezentowany na rzucie przedstawia ten, który jest zgodny z metrażem podanym w harmonogramie.