Daniel Libeskind laureatem Nagrody m.st. Warszawy

31 lipca 2018 roku, na wniosek Związku Powstańców Warszawskich, Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy został uhonorowany artysta, który rozsławił stolicę Polski na całym świecie. Daniel Libeskind, spod którego ręki wyszedł najwyższy jak dotąd mieszkalny apartamentowiec w Unii Europejskiej, zapisał się na stałe na kartach historii światowej architektury. W czasie ceremonii wręczania nagrody w Warszawie architekt powiedział:

 – Cieszę się bardzo, że jestem w Warszawie, pięknej Warszawie, bo to nie tylko stolica Polski, ale stolica wolności dla całego świata. Jestem niesamowicie wzruszony tym, że mogę odebrać tak prestiżową nagrodę od miasta, z którym wiąże mnie tak wiele wspomnień. Chciałbym z całego serca podziękować Przewodniczącej Rady Miasta Stołecznego Warszawy – Ewie Malinowskiej-Grupińskiej oraz Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy Pani Hannie Gronkiewicz - Waltz. To ogromny zaszczyt móc być tutaj dziś z Wami. Olbrzymie podziękowania, które ciężko opisać prostymi słowami kieruję jednak do Powstańców ze Związku Powstańców Warszawskich. Otrzymać nominację od osób, którym tak wiele zawdzięcza nie tylko Warszawa, ale cały kraj, to zaszczyt, który towarzyszył będzie mi do końca moich dni.

Wśród projektów wspomnianych w przemowie poprzedzającej wręczenie nagrody, wymieniano najwspanialsze dzieła Daniela Libeskinda - Muzeum Żydowskie w Berlinie, brytyjskie Imperial War Museum North, nowojorski projekt Ground Zero oraz Złotą 44.

Po uroczystościach architekt spotkał się z mieszkańcami Złotej 44, którzy na to spotkanie przybyli z rodzinami. Libeskind wspomniał, że apartamentowiec to także jego dom, dlatego, kiedy tylko jest w Warszawie, to tutaj najchętniej spędza czas – w miejscu, do którego przez ostatni rok wprowadziły się liczne rodziny.

– Budynek Złotej 44 to całkowicie nowa forma w stolicy – mówi jego twórca. - Wyróżnia się na tle innych unikalną wielowymiarowością, bez względu na to, skąd się na niego patrzy. Jego bryła jest absolutnie niepowtarzalna. – Jego elewacja reaguje na światło dzienne, na chmury, na pogodę. Taki też był zamysł - obok budynku nie można przejść obojętnie. Musi on wzbudzać emocje, prowokować do myślenia – podkreśla Libeskind.