Dom Polny - dom wpisany w polny krajobraz

Dom Polny to nie tylko projekt formy budynku, ale także ukształtowania domu wtopionego w otoczenie. Dom składa się się z dwóch brył. Pierwsza (frontowa) obłożona została polnym kamieniem, dzięki czemu budynek zdaje się być integralną częścią otaczających go pól. Kamienna bryła skrywa pomieszczenia techniczne i gospodarcze.

Wybór materiału na tę część elewacji był oczywisty. Z jednej strony ze względu na koszty, z drugiej jest to materiał naturalny, najbliższy otoczeniu  - podkreśla Anna Paszkowska-Grudziąż, współautorka projektu.

Druga bryła to lekki, biały, parterowy pawilon z przeszkloną ścianą od strony południowej. Mieszą się tu salon, sypialnie, łazienki oraz garderoby. Przeszklenia sprawiają, że pokoje stają się pewnego rodzaju ramą dla obrazu, który tworzy zmieniający się za oknem krajobraz. Architekci ciekawie podeszli do kwestii zadaszenia budynku.

Dach został wysunięty względem okien salonu o 350 cm. Jego największa część znajduje się w narożniku, tuż nad salonem. Takie rozplanowanie zadaszenia umożliwia ustawienie stołu z krzesłami tak, aby podziwiać widok na rzekę nawet w deszczowe dni - podkreśla Rafał Grudziąż, współautor projektu z pracowni 81.waw.pl.

Część mieszkalną, od strony wejścia, zasłonięto bryłą garażu oraz kamiennymi murami po obu stronach. Dwie bryły domu połączono długim korytarzem, doświetlonym przez świetlik. Dzięki temu rozwiązaniu kamienna elewacja przenika do środka, stając się istotnym materiałem wykończenia wnętrza.

Do domu wchodzi się od strony podjazdu. Wejście, ulokowane na przeciwko garażu, jest niewidoczne na pierwszy rzut oka - nieco schowane. Wszystko za sprawą kamiennych murków “wyrastających” z ziemi po obu stronach budynku. Oddzielają one strefę wjazdową od otoczenia, osłaniają ją od wiatru i dopełniają kształt budynku. Wejście oraz wjazd do garażu podkreślone zostały czarną ramką, która delikatnie wystaje względem elewacji. Zastosowano tu czarne, gładkie, wielkogabarytowe płyty, kontrastujące z jasnymi kamieniami.

Dom nie atakuje agresywną formą. Świetnie wpisuje się w polny krajobraz.

Bartek Zaranek/mat. 81.waw.pl