Dom niczym rama kadrująca przestrzeń

W przypadku realizacji wolnostojącego domu w Konstancinie projektanci z pracowni Beczak Beczak Architekci na początku musieli uporać się z nieregularnym kształtem działki, która zwężała się w kierunku wschodnim. Gdy popatrzymy na rzut, zobaczymy, że obrys domu podąża za kształtem działki. Jednak tej realizacji daleko od jednostajnej, liniowej kompozycji ciągnącej się wzdłuż granicy. Architekci rozrzeźbili dom na dwie osobne bryły: wyższą od strony północnej, przeszkloną i otwierająca się w kierunku ogrodu i niższą, nieco bardziej zamkniętą. Zastosowanie dwóch poziomów pozwoliło na zaprojektowanie efektownego salonu mieszczącego się w częściowo przeszklonej, kostce oraz antresoli nad strefą sypialni, dzięki której zyskano dodatkową przestrzeń. Taka kompozycja bryły pozwoliła doświetlić północną część domu. 

Taras przylegający do salonu płynnie przechodzi w ogród. Przytulną, intymną strefę wypoczynku wydziela podłużna, betonowa ściana stanowiąca jednocześnie przedłużenie bryły. W jej środku wycięto prostokątny otwór. To kadr, poprzez który można obserwować ogród zmieniający się razem z porami roku. 

Kompozycja domu została ujęta w dwie przecinające się za sobą ramy, spinające w całość dwa poziomy oraz dzienną i nocną strefę. Dom okalają trzy tarasy. Oprócz głównego, który staje się naturalnym przedłużeniem pokoju dziennego, pojawia się mniejszy od strony kuchni, a także wąski taras przynależący do sypialni.

Kompozycję domu podkreślają zastosowane materiały. Przezierne szkło zostało skontrastowane z betonem architektonicznym wykorzystanym również w aranżacji wnętrz. Gdzieniegdzie na elewacji pojawia się drewniana okładzina. Zastosowano ją oszczędnie, niczym dyskretną inkrustację.

ZOBACZ ZDJĘCIA >>>

Projekt: Beczak Beczak Architekci: Magdalena Beczak, Maciej Beczak, Jarek Borowski