Wewnątrz biel i szarość, a nazwali dom "Rudy". Zrozumiesz, gdy zobaczysz elewację

Chociaż trudno porównywać projekty o dużej skali będące jednocześnie inwestycją publiczną z prywatnym przedsięwzięciem, to wyjątkowość tego projektu zdecydowała o tym, że znalazł się wśród 10 budynków nominowanych do nagrody Bryła Roku 2016. Również dlatego, że o dobrej architekturze warto rozmawiać zarówno w skali mikro, jak i makro.

W poszukiwaniu nietypowych rozwiązań

Pojawia się coraz więcej dobrze zaprojektowanych domów jednorodzinnych. Jednak w morzu powtarzalnych realizacji, najczęściej katalogowych - co jest zrozumiałe ze względu na niższe koszty projektu - trudno wypatrzyć perełki. Chodzi o realizacje, które zmieniają krajobraz miast, wsi i przedmieść. Współtworzą codzienną przestrzeń i stanowią nową interpretację jednej z najbardziej podstawowych funkcji.

Setki pomysłów - jedna funkcja

Czym jest dom, jeśli nie schronieniem? To podstawowa funkcja, którą można przyoblec w różne formy. Projekt Domu Rudego jest wart uwagi jako przykład jednej z tych dobrych interpretacji. Ma w sobie coś z ceglanych willi rysowanych przez modernistów na początku XX wieku. Urzeka nietypowym sposobem ułożenia cegły, potraktowania materiału w kategorii plastycznej formy, a nie prostego budulca. Architekci Marek Wawrzyniak i Karol Wawrzyniak zastosowali własną wariację wątku krzyżykowego. Warto przyjrzeć się sposobowi kształtowania bryły, który opisywaliśmy tutaj >>>. Dzisiaj zaglądamy do wnętrza Domu Rudego.

Przez cegłę do minimalistycznego wnętrza

Wnętrze stanowi rewers wyrazistej ceglanej fasady. Jest utrzymane w minimalistycznym stylu i zdominowane przez dwa podstawowe kolory: biel i szarość. Akcentem kolorystycznym w salonie są: stół i krzesła w odcieniach ciepłego brązu. Integralną częścią projektu stały się widoki wyłaniające się zza panoramicznych okien. Tak jest w przypadku okna w kuchni wychodzącego na brzozowy las. To, co domownicy na co dzień obserwują przez okno, wygląda niczym piękna fotografia, dobrze uchwycony kadr. A jednak żadna fototapeta nie pozwoliłaby na uzyskanie takiego efektu. Zewnętrze stanowi zatem integralną część wnętrza. To właśnie sposób usytuowania domu na działce, gra zamknięciem i otwarciem, pozwoliła na uzyskanie obserwowanego rezultatu.

W rytmie ciszy

Tak minimalistyczny projekt nie każdemu przypadnie do gustu. Aranżacja jest niezwykle wyciszona. Utkana z podstawowych, prostopadłościennych brył i dwóch dominujących kolorów: bieli i szarości. Szafy i meble kuchenne zostały ukryte w zabudowie. O ich obecności świadczą proste podziały znaczące miejsca poszczególnych półek i schowków. Jeśli projekt wnętrz można przyrównać do muzyki, to w tym domu kompozytor zdecydowanie inspirował się brzmieniem ciszy.

ZOBACZ ZDJĘCIA >>>