Dworzec z widokiem na Wrocław. Wzorcowa modernizacja

Dworzec Główny we Wrocławiu powstał w latach 50. dokładnie 1855-57. XIX wieku na podstawie projektu Wilhelma Grapowa, architekta królewskich Kolei Górnośląskich. W tamtym okresie neogotycki dworzec był największym w tej części Europy i stanowiła symbol prężnie rozwijającej się kolei. Największa przebudowa dworca miała miejsce na przełomie XIX i XX wieku. Wtedy obiekt zyskał zadaszone hale peronowe, a w miejscu dawnej hali odjazdów powstał okazały hol główny, wybudowany w stylu secesyjnym.

Modernizacja w 2012 roku

W 2010 roku Polskie Koleje Państwowe S.A. rozpisały przetarg na przebudowę kompleksu dworca Wrocław Główny. Koncepcję architektoniczno-urbanistyczną opracowała warszawska „GRUPA5 – Architekci”. Z jednej strony projekt miał na celu scalenie przestrzeni miejskiej oraz uporządkowanie i przywrócenie pierwotnych gabarytów placowi dworcowemu. Z drugiej strony zespół projektowy chciał otworzyć budynek dworca na plac i na główne ciągi komunikacyjne. Inspiracją przy pracy nad koncepcją były renowacje w Niemczech, jak na przykład odnowa dworca dreźnieńskiego. Dużą wagę podczas modernizacji zwrócono na estetykę obiektu. W maksymalnym stopniu zachowano historyczne detale i rozwiązania konstrukcyjne, które tworzą unikalny i niepowtarzalny klimat. Jednocześnie zadbano o wprowadzenie nowych elementów we współczesnej stylistyce nawiązującej do oryginalnych rozwiązań.

Nowoczesność w służbie rewitalizacji

Konieczne w renowacji obiektów użyteczności publicznej realizowanych w XIX stuleciu jest kompletne dostosowanie obiektu do nowych wymagań instalacyjnych oraz funkcjonalnych.

Okna dachowe zastosowane przy renowacji musiały odznaczać się możliwością dostosowania do wymogów konserwatorskich oraz spełnić oczekiwania techniczne inwestora. Zastosowaliśmy okna nadające się do obsadzania w połaciach o małym kącie nachylenia, wykończone obróbkami blacharskimi z miedzi. Wkomponowały się one w wykończenie dachu istniejącego, w którym jakiekolwiek korekty geometrii były niemożliwe.Do adaptacji poddaszy w budynku Dworca Głównego we Wrocławiu wykorzystano 97 okien dachowych Designo R7. 

Wrocław Główny w nowej odsłonie

Główny plac dworcowy zyskał zupełnie nowy wygląd. Wycofanie z jego powierzchni ruchu kołowego i przeniesienie go na parking podziemny pozwoliło wykorzystać tę przestrzeń przy okazji miejskich wydarzeń. Zamiast parkingu pojawiły się pasy zielni poprzecinane ciągami pieszymi. W niszach wzdłuż północnej elewacji, pomiędzy wysuniętymi głównymi wejściami do budynku dworca, zlokalizowano – zgodnie z przedwojennym, historycznym przeznaczeniem – wyniesione tarasy dla lokali gastronomicznych. Od strony południowej dworzec łączy cechy zwartej miejskiej tkanki historycznej i rozproszonej modernistycznej zabudowy. Miejski charakter ulicy Suchej tworzy zabudowa pierzejowa o wysokim parterze przeznaczonym na funkcje handlowo-usługowe. Ich układ i podziały odnoszą się zarówno do tradycji modernistycznej, jak i do podziałów budynku dworca. W centralnej części zespołu zabudowy zlokalizowanego wzdłuż ulicy Suchej usytuowano Pawilon Południowy. Dwukondygnacyjny obiekt ustawiono na osi wyjścia z głównego przejścia pieszego pod torami i peronami dworca. Komunikacyjny i tranzytowy charakter obiektu został dodatkowo podkreślony przez formę i detal architektoniczny. Kapsuła pawilonu, w parterze podcięta szklanym ażurem, zawisła niczym wagon nowoczesnej kolei, nanizana na linię zielonego dachu-tarasu.

Modernizacja Dworca Wrocław Główny uważana jest za wzorcową. Nie tylko ze względu na zachowanie i podkreślenie zabytkowych elementów, ale również dzięki zagospodarowaniu placu na cele rekreacyjne i otwarcie budynku w kierunku miasta.To próba stworzenia przestrzeni dospołecznej, otwartej na potrzeby mieszkańców.

ZOBACZ ZDJĘCIA >>>