Tańczący dom w Pradze - pomost między epokami [IKONY ARCHITEKTURY]

Tańczący dom

„Tańczący dom” (cz. Tancící dum) znajduje się w dzielnicy Nowe Miasto, na rogu bulwaru Rasinovo i ulicy Resslova. Powstał w latach 1994 – 1996. Do 1945 r. w tym miejscu stał budynek secesyjny. Resztki zbombardowanego domu zostały usunięte w latach 60. XX w. 

Budynek powstał według projektu dwóch architektów – czeskiego: Vlado Milunića i amerykańskiego: Franka Gehry’ego, ale ideę wymyślił Milunić i Václav Havel, późniejszy prezydent Czech. Panowie poznali się połowie lat 80. XX w. Architekt pracował nad podziałem mieszkania Havla, które znajdowało się w kamienicy obok pustego już placu. Havel zwierzył się Milunićowi, że na sąsiedniej działce chciałby mieć centrum kulturalne z biblioteką, salą teatralną, galerią. Gdy w 1990 r. ogłoszono konkurs na zagospodarowanie parceli, wybrano pracę Milunića. Kiedy dwa lata później działkę kupiła holenderska firma ubezpieczeniowa Nationale Nederlanden, zaprosiła do współpracy Franka Gehry’ego (podobno miał on powiedzieć, że dla „kraju, który dał Ameryce Jaromíra Jágra (hokeista – przyp. red.) – zrobi wszystko”.

Tańczący dom - Praga

Nazwa budynku pochodzi od kształtu, można się w nim dopatrzeć wirującej na parkiecie pary - kobiety obejmowanej przez mężczyznę (Gehry nazwał dom Fred i Ginger - po słynnych tancerzach Fredzie Astaire i Ginger Rogers). Według architektów jednak, bryła składająca się z dwóch zmiennych części: statycznej i dynamicznej, ma symbolizować przejście Czechosłowacji od reżimu komunistycznego do demokracji parlamentarnej.  Freda Astaira symbolizuje wieża kamienna, a jego partnerkę, Ginger Rogers, wieża szklana.

Tańczący dom w Pradze

„Tańczący dom” reprezentuje styl dekonstruktywistyczny. Składa się z 99 betonowych płyt, z których każda ma inny kształt i wymiar. Szklana wieża zwęża się pośrodku i jest podparta wygiętymi podporami. Drugi budynek nawiązuje do płynącej rzeki. Namalowane na betonowej powierzchni fale, wyglądają tak, jak by nurt rzeki obmywał budynek. Okna zostały rozmieszczone na różnych wysokościach. Na dachu znajduje się duża skręcona struktura metalu, nazywana Medusą. Przy projektowaniu domu architekci wykorzystali oprogramowanie „Catia”, przeznaczone do projektowania w przemyśle i awiacji.

Budynek jest przede wszystkim biurowcem, a każde piętro ma inny rozkład. Wnętrza zostały częściowo zaprojektowane przez brytyjską architektkę czeskiego pochodzenia Evę Jiricná. Na górze znajduje się restauracja i taras widokowy.

„Tańczący dom” znalazł się na złotej monecie 2000 koron czeskich, wydanej przez Narodowy Bank Czeski, w ramach serii "Dziesięć stuleci architektury". 

W chwili, gdy budynek powstawał, budził wiele kontrowersji. Dziś jest postrzegany jako pomost łączący różne epoki i style, symbol nowoczesnej architektury Czech i wolnego państwa.