Splątana architektura - niezwykła instalacja na biennale w Wenecji

Przestrzeń włączająca jako manifestacja wolności: ta idea przyświecała twórcom instalacji „Splątana architektura” ze studia Miralles Tagliabue EMBT. Projekt pokazuje, w jaki sposób techniki rękodzielnicze, np. tkactwo, mają możliwość nadania cech ludzkich przestrzeniom publicznym.

Poetycka struktura zaprezentowana w Wenecji składa się z licznych, przeplatających się ze sobą elementów na dwóch poziomach. Wyższy został zbudowany z modułów wykonanych z czerwonego dębu amerykańskiego, a niższy z modułów stalowych; oba poprzeplatano ze sobą przy użyciu różnokolorowego włókna szklanego.

Przeplatanie się tworzyw i ludzkich działań

„Splątana architektura” to rodzaj wizualnego credo Benedetty Tagliabue oraz zespołu pracowni EMBT, wynikającego z wieloletnich doświadczeń eksperymentalnych studia. Jednym z nich jest wiklinowy Pawilon Hiszpański zaprojektowany na Expo 2010 w Szanghaju.

Drewniany baldachim w który wplecione są nici z włókna szklanego symbolizuje przeplatanie się działań ludzkich w przestrzeni publicznej. Baldachim zapewnia ochronę i zacienienie, tworząc jednocześnie komfortową, półotwartą przestrzeń na potrzeby różnorodnych działań wspólnych.

Materiał w pełni odnawialny

Czerwony dąb amerykański to w pełni odnawialny materiał o minimalnym śladzie węglowym” – wyjaśnia David Venables, Dyrektor AHEC na Europę.

Z Analizy Inwentaryzacji Lasów (FIA) wynika, że naturalny przyrost tego gatunku w USA po wyrębie wynosi ponad 21 mln m3, co oznacza, że czas potrzebny do odtworzenia drewna użytego na potrzeby instalacji „Splątana architektura” wynosi zaledwie 0,57 sekundy.

Czerwony dąb, mimo ogromnej popularności w USA i Azji, nie jest wykorzystywany w Europie. Jak mówi David Venables: „Niemal jedno na pięć drzew liściastych w amerykańskich lasach to czerwony dąb, a mimo to mało kto w Europie decyduje się na jego użycie.”  Dlatego Benedetta Tagliabue od dwóch lat wraz ze  Stowarzyszeniem Handlowym Amerykańskiego Przemysłu Drewna Liściastego (AHEC), stara się pokazać jego potencjał. Jej  projektem jest The Workshop of Dreams („Warsztat marzeń”), w ramach którego wspólnie z Marthą Thorne, dyrektorką programu Nagrody Pritzkera, stworzyła serię stolików kawowych wykonanych z odnawialnego amerykańskiego drewna liściastego. Kolejnym etapem był projekt Too Good to Waste („Zbyt dobre, by je marnować”), instalacja zaprezentowana podczas Milan Design Week 2017, której zadaniem było zainicjowanie dialogu na temat potrzeby wykorzystywania różnorodnych gatunków drewna, ponieważ tylko w ten sposób możliwe jest uzyskanie w pełni zrównoważonego podejścia do wykorzystywania zasobów naturalnych.

Rozważając wybór materiału do projektu „Splątana architektura”, studio EMBT bez wahania postawiło na czerwony dąb amerykański. Dzięki wcześniejszym projektom pracownia dysponowała odpowiednim doświadczeniem w zakresie obróbki tego pięknego drewna oraz świadomością jego niezwykłych właściwości środowiskowych.

Precyzja wykonania

Elementy wykonane z czerwonego dębu amerykańskiego i użyte w projekcie „Splątana architektura” zostały wyprodukowane w Madrycie przez rzemieślników warsztatu Intrama, mogącego pochwalić się ponad 30-letnią tradycją w zakresie produkcji stolarki architektonicznej.

Antonio Arce, dyrektor warsztatu, mówi: „Czerwonego dębu używamy od lat 80-tych, w tym w tak znaczących projektach, jak wykonanie stolarki dla hiszpańskiego Parlamentu. Lubimy pracę z tym gatunkiem drewna, ponieważ jest to materiał szlachetny, łatwy w obróbce, który znakomicie się prezentuje”. Dodaje także: „W projekcie Benedetta zdecydowała się na użycie naturalnych olejów do wykończenia drewna, co podkreśliło wspaniałą strukturę czerwonego dębu”.

Instalację na weneckim biennale możemy podziwiać do 26 listopada tego roku.