Powstanie film o domu pani Farnsworth. Ralph Fiennes roli Miesa van der Rohe

Dom pani Farnsworth - film

O planach ekranizacji historii słynnego domu domu pani Farnsworth, pisaliśmy już na początku 2017 roku. W rolę Miesa van der Rohe miał wcielić się Jeff Bridges.  Inwestorkę - Edith Farnsworth, zagrać miała Maggie Gyllenhaal. Produkcja nie doszła wtedy do skutku. 

Trzy lata później powrócono do tematu filmu. Wyreżyseruje go Richard Press. Zdecydowano się na  inną obsadę. W roli genialnego architekta zobaczymy Ralpha Fiennesa (znanego z takich filmów jak Angielski Pacjent, Lektor, Lista Schindlera czy Wierny Ogrodnik). Panią Farnsworth zagra Elizabeth Debicki (oglądać ją mogliśmy m.in. w Wielkim Gatsbym).

Film nie tylko opowiada historię domu, który wszedł na stałe do historii architektury - ukazuje także skomplikowaną relację między architektem a inwestorką. Znajomość charyzmatycznego Miesa z samotną Edith przechodzi przez kolejne stadia: od formalnej relacji, przez romans, aż po konflikt na podłożu osobistym zakończonym spotkaniem na sali sądowej i głośnym procesem.

Dom pani Farnsworth - historia

Dom pani Farnsworth (ang. Farnsworth House) to weekendowy, modernistyczny dom podmiejski w Plano w stanie Illinois, zaprojektowany przez Miesa van der Rohe.  Powstawał w latach 1945-1950 dla doktor medycyny Edith Farnsworth.

Ostatni prywatny dom autorstwa genialnego architekta, to najpełniejsza (obok Glass House – domu własnego Philipa Johnsona w New Canaan) realizację idei szklanego domu, który otwierając się na otoczenie, stanowi z nim swego rodzaju symbiozę. Miesowi chodziło o to, by Edith Farsworth nie wychodząc z pomieszczenia, przez cały czas mogła obserwować przyrodę, czuć, że mieszka pośród niej.

Zobacz także: Mies van der Rohe i jego szklane domy>>

Dom pani Farnsworth - układ

Budynek ma układ asymetryczny i podłużny rzut. Podłogę uniesiono na pilotis, dzięki czemu bryła sprawia wrażenie niezwykle lekkiej, lewitującej. Konstrukcja nośna opiera się na stalowych, malowanych na biało ramach - to na nich rozpięty jest płaski strop. Pawilon jest zupełnie przeszklony, co daje wrażenie ciągłości przestrzeni, połączenia wnętrza i zewnętrza, tak chętnie podkreślanego w modernistycznych realizacjach.

Dom Pani Farnsworth to realizacja przestrzeni uniwersalnej, możliwej do zmiany aranżacji za pomocą mebli, zgodnie ze zmieniającymi się potrzebami użytkowników. Jedynymi na stałe zaaranżowanymi strefami są kuchnia i łazienka, co wiąże się z rozplanowaniem instalacji wewnątrz budynku. Dom uniesiony jest na słupach - pilotis, co nie tylko pełni funkcję estetyczną, ale ma również praktyczny wymiar. Chroni parter domu przez zalaniem spowodowanym wiosennymi wylewami znajdującej się nieopodal rzeki. Niestety w 1956 i 1996 roku posadzka domu została zalana.

Weekendowy dom pani Farnsworth był jak na owe czasy bardzo drogi - koszty jego realizacji to ponad 72 tysiące dolarów. W 1972 dr Farnsworth sprzedała swój dom. Ostatecznie, w 1995 dom za 7,5 mln dolarów kupił państwowy funduszu ochrony zabytków. Szklany dom pani Farnsworth wpisano na listę obiektów narodowego dziedzictwa kulturowego Stanów Zjednoczonych.

Już wkrótce historię tego niezwykłego domu będziemy mogli oglądać na szklanym ekranie.