Architektura z księżyca! Moontopia - zwycięski projekt osady

Konkurs na projekt osady ogłosił brytyjski magazyn Eleven. W jury konkursu zasiadali eksperci NASA oraz Instytutu Buckminstera Fullera. Uczestnicy konkursu mieli za zadanie zaprojektować innowacyjne rozwiązania dla Moontopii, czyli pierwszej samowystarczalnej osady na księżycu, gdzie można byłoby prowadzić badania, żyć i przyjmować ziemskich turystów. Na konkurs nadesłano 100 prac z całego świata. W jury konkursu zasiadali przedstawiciele Instytutu Bucminstera Fullera, NASA, ESA oraz architekci Alberto Villanueva Galindo (Idea Architecture Office), ASPECT Studios (zwycięzcy poprzedniego konkursu organizowanego przez Eleven Magazine ‘San Francisco 2016’), Christina Ciardullo (badaczka kosmosu na uniwersytecie Carnegie Mellon), Andrea Verenini (redaktor naczelna Eleven Magazine).

Z największym uznaniem ekspertów spotkała się praca przygotowana w zespole autorskim w którego skład wchodziły: Monika Lipińska (Polska), Laura Nadine Olivier (Niemcy) i Inci Lize Ogun (Włochy). 

Lunar Test Lab - opis idei

Test Lab umożliwiałby przyszłe życie na księżycu i eksplorację kosmosu. Wykorzystując Test Lab, możnaby stopniowo zaludniać księżyc. Działoby się to na przestrzeni kilku lat. Na początku byłby to prosty, pojedynczy habitat, zamieszkany wyłącznie przez określoną liczbę astronautów. Baza będzie się rozwijać i rozrastać w miarę upływu czasu. Coraz więcej ludzi będzie mogło zamieszkać w koloniach, a gdy Testlab stanie się autonomiczny, każdy, kto przeszedł wcześniejsze szkolenie, będzie mógł polecieć na księżyc i uczestniczyć w dalszym rozwoju projektu oraz przyczynić się do eksploracji kosmosu. Astronauci oraz wolontariusze będą tu eksperymentować z uprawą roślin w warunkach pozaziemskich, testować możliwości druku 3D i 4D oraz doświadczać, co to znaczy żyć w środowisku, które dotychczas było nam całkowicie obce. Zawodowi astronauci będą pracować ramię w ramię z ludźmi, którzy są pasjonatami kosmosu i starają się znaleźć nowe i fascynujące sposoby życia w świecie, który jest zupełnie do tego niedostosowany.

Struktura osady, czyli kolejne powłoki niczym Matrioszki 

Struktura Test Labu przypomina zasadę Matrioszki – złożona jest z warstw, gdzie każda następna chroni kolejną. W samym środku znajdują się jednostki strukturalne mieszczące laboratoria, cieplarnie, przestrzenie wspólne, prywatne sypialnie oraz  maszynerię niezbędną do podtrzymywania życia w warunkach księżycowych. Pomiędzy wydzielonymi jednostkami oraz zewnętrzną membraną znajduje się pustka, która pełni rolę dodatkowej warstwy ochronnej, dzielącej sztuczne środowisko zdolne do podtrzymania życia od środowiska kosmicznego.

Jak to działa?

Najważniejszą strukturą całego założenia jest zewnętrzna membrana. Oparta na prostym wzorze orgiami powłoka z programowalnego włókna węglowego może zostać wydrukowana oraz złożona już na powierzchni Księżyca. Powłoka ta jest złożoną technologicznie oraz materiałowo strukturą pełniącą rolę "skorupy" ochronnej dla całego założenia, ale przede wszystkim umożliwia pozyskiwanie tlenu oraz wytwarzanie wody. 

Konstrukcja zewnętrznej powłoki

Wiatry słoneczne na powierzchni księżyca niosą atomy wodoru, które są wyłapywane i przechowywane w warstwach powłoki, a następnie przekształcane w atomy tlenu. Zewnętrzna "skorupa" składa się z kilku osobnych membran. Pierwsza z nich zawiera roztwór wodny, który odbiera i przekazuje kationy wodoru do następnych warstw (zwilżone kationy są stabilniejsze od suchych). Kolejna membrana posiada silniki odwrotnej dializy z trzema modułami. Każdy z modułów zawiera aniony elementów powszechnie występujących w księżycowym regolicie; żelazo (Fe), krzem (Si), chlor (Cl) i azot (N).

Przekazywanie ich od jednego modułu do drugiego jest możliwe dzięki nanoporowatym warstwom, które utrzymują migracje atomów w jednym kierunku, zawsze ku niższej gęstości. Silniki te są więc podzielone na kilka porowatych warstw opartych na pojęciu odwróconej dializy. Warstwy te zawierają następujące związki: Fe (OH) 2, SiCl4 i Si02. Wodór przechodzi przez różne warstwy i przyczynia się do rozbicia tych związków, dzięki czemu otrzymujemy wodę oraz tlen.

ZOBACZ PROJEKT  OSADY KSIĘŻYCOWEJ >>>

O autorkach:

Monika Lipińska:  skończyła studia pierwszego stopnia na Wydziale Architektury na Politechnice Wrocławskiej, w ramach których studiowała również przez rok na Politecnico di Milano we Włoszech. Zdobywała doświadczenie zawodowe w biurach na całym świecie, pracując w Hiroshi Nakamura & Nap w Tokio, w COBE w Kopenhadze oraz w Mork Ulnes Architects w San Francisco. Obecnie robi studia magisterskie z architektury, ze specjalizacją eksperymenty przestrzenne (architektura w środowiskach ekstremalnych) na Uniwersytecie w Lund w Szwecji. 

Inci Lize Ogun: ukończyła studia pierwszego stopnia na Wydziale Architektury Politechniki w Mediolanie. Obecnie realizuje studia magisterskie na kierunku architektura na Uniwersytecie Lund w Szwecji. Doświadczenie zawodowe zdobywała pracując dla Abelardo Gonzalez Arkitekter. 

Laura Nadine Olivier: ukończyła studia pierwszego stopnia na wydziale sztuki i architektury na Uniwersytecie w Brighton w Anglii. Obecnie realizuje studia magisterskie na kierunku architektura na Uniwersytecie Lund w Szwecji. Zdobywała doświadczenie realizując projekty i zadania dla takich pracowni jak:  Turkali, MOW i Grüntuch Ernst Architekten w Niemczech i BĂźro Ole Scheeren w Beijing w Chinach. 

ZOBACZ ZWYCIĘSKI PROJEKT >>>