Snohetta - wspiąć się na architektoniczny szczyt [PERŁY ARCHITEKTURY]
Architektura wkomponowana w krajobraz, dostępna dla użytkowników, otwarta na interakcje, skromna w wyrazie i mistrzowsko wpisana w kontekst - tak w wielkim skrócie można podsumować działalność norweskiego biura architektonicznego Snohetta. W związku ze zbliżającym się wykładem Jette Hopp w Warszawie - architektki współtworzącej zespół projektowy Snohetty - przypominamy kilka realizacji norweskiej pracowni, która wyznacza nowe ścieżki projektowe. Snohetta to również nazwa najwyższego szczytu górskiego w Dovre znajdującego się w regionie północnej Norwegii - architekci działający pod tą "marką" już dawno wspięli się na szczyt światowej architektury.
Teatr Narodowy i Opera w Oslo
W projektach Snohetty jak w soczewce skupiają się najważniejsze tendencje we współczesnej architekturze: komponowanie przestrzeni otwartej na interakcje użytkowników, tworzenie miejsc, w których po prostu chce się przebywać, wchodzenie w relacje z przestrzenią miejską i krajobrazem oraz proponowanie nowych aktywności w ramach wznoszonych budynków.
Tak jest w przypadku gmachu Opery i Teatru Narodowego w Oslo. To niezwykły budynek wkomponowany w nabrzeże w taki sposób, że zaciera się granica między bryłą a jej otoczeniem. Dach obłożony białymi płytami marmuru delikatnie opada w kierunku wody. Gdy Morze Północne pokrywa kra, trudno zauważyć, gdzie budynek się kończy, a gdzie zaczyna. Forma i kształt opery są wynikiem wnikliwej analizy otoczenia. Łagodnie wznosząca linia dachu pozwoliła na zagospodarowanie jego połaci na ogólnodostępną przestrzeń publiczną. Dzięki temu budynek opery to nie tylko wnętrze, w którym odbywają się koncerty i przedstawiania teatralne, lecz także miejski deptak, strefa relaksu i miejsce spotkań. Jeśli możemy mówić o politycznym wymiarze architektury, to Opera w Oslo hołduje demokratycznym wartościom właśnie poprzez swoją dostępność, zintegrowanie z krajobrazem i miejską tkanką. Nic dziwnego więc, że w 2009 roku budynek otrzymał najważniejsze europejskie wyróżnienie w dziedzinie architektury nagrodę im. Miesa van der Rohe.
Przebudowa Times Square
W 2016 roku zakończyły się prace przy przebudowie Times Square w Nowym Yorku według projektu opracowanego przez architektów z pracowni Snohetta. Władze miasta zdecydowały o całkowitym zamknięciu ulic dla ruchu samochodowego w jednym z najsłynniejszych i najbardziej zatłoczonych miejsc na świecie. Dzięki temu Times Square stał się na nowo ogólnodostępnym publicznym placem, miejscem spotkań, pikiet oraz wydarzeń rozrywkowych mniejszego kalibru, takich jak: coroczne bitwy na śnieżki.
Snohetta przeprojektowała nawierzchnię placu oraz opracowała wzór mebli miejskich - w formie prostopadłościennych, granitowych ławek. Powierzchnię ulic pokryły płaskie płyty chodnikowe układające się w geometryczne wzory, tak że tworzą różne strefy w obrębie powierzchni całego placu. W niektórych miejscach niklowane wypustki odbijają światło nowojorskich neonów.
Sposób ukształtowania placu wynikał z obserwacji zachowań ludzi i ścieżek, które najchętniej wybierali, poruszając się po Times Square. Architekci zaobserwowali, że umieszczenie obiektów w centralnych częściach placu sprawia, że ludzie różnicują swoje ścieżki, ponieważ muszą nawigować między obiektami. Tym samym proste trasy biegnące wzdłuż wieżowców zamieniają się w meandrujące linie.
Obserwatorium reniferów w Norwegii
Budynek stanął na terenie Parku Narodowego Dovrefjell w środkowej części kraju, 1250 metrów nad poziomem morza. Z jego wnętrza można podglądać dzikie renifery, siedząc wygodnie na drewnianych siedziskach przy kominku. Projekt obserwatorium opiera się na skontrastowaniu sztywnej, prostej zewnętrznej skorupy - konstrukcji pawilonu z miękkim, organicznym wnętrzem.
Powierzchnia pawilonu to 90 mkw. Architekci wpisali jego bryłę w otoczenie. Było to możliwe dzięki zastosowaniu naturalnych materiałów. Gięte drewno opracowane tak, by miało formę siedziska; zdaje się ono stanowić jedność z górskim krajobrazem. Dodatkowo wygląd pofalowanej, tylnej ściany budynku ma sprawiać wrażenie, jakby został ukształtowany przez działanie sił natury: wody i wiatru.
Oprócz drewna do budowy pawilonu użyto stali i szkła. Z tego ostatniego wykonano panoramiczne okno, które kadruje widoki na otaczające górskie szczyty i przechodzące tędy dzikie zwierzęta.
Biblioteka Aleksandryjska w Egipcie
To właśnie od wygranej w konkursie na projekt Biblioteki Aleksandryjskiej rozpoczęła się kariera Snohetty. Pięciu młodych architektów zwróciło uwagę międzynarodowego środowiska tą wyjątkową realizacją. Na fasadzie budynku odciśnięte są różne formy pisma, a obły kształt bryły wskazuje na charakter nauki, która rozwija się przez ciągłą cyrkulację i wymianę wiedzy.
Biblioteka jest modelowym przykładem podejścia do projektowania, jakie wyróżnia norweską pracownię Snohetta. Dialog z kulturą, ekologia i prostota ukształtowały zarys budynku. Za projekt Biblioteki Aleksandryjskiej biuro zdobyło w 2006 roku nagrodę Aga Khan Award for Architecture, która wyróżnia budynki wspierające kulturę, potrzeby i aspirację społeczeństw świata islamu.
Powerhouse Kjorbo - renowacja biurowców w Oslo
Architekci z pracowni Snohetta znani są również z działalności projektowej zgodnej z ideą architektury zrównoważonej. Jednym z ważniejszych parametrów budownictwa tego typu jest projektowanie budynków, które będą potrzebowały jak najmniej energii do funkcjonowania. Tak też stało się w przypadku renowacji biurowców Kjorbo wybudowanych w Oslo w latach 80. XX wieku. Przeprowadzona modernizacja polegała między innymi na wyposażeniu budynków w panele fotowoltaiczne, dzięki którym udaje się pozyskiwać taką ilość energii, jaka jest potrzebna do ich całorocznego funkcjonowania.
Projekt muzuem w Lascaux we Francji
Tego miejsca nie trzeba nikomu przedstawiać, ponieważ znajduje się w każdym podręczniku historii. W jaskiniach Lascaux zachowały się prehistoryczne malowidła naścienne datowane na epokę paleolitu. Najstarsze świadectwo sztuki, które przetrwało do naszych czasów. Architekci z pracowni Snohetta zaprojektowali muzeum wkomponowane w pagórkowaty krajobraz, niejako zintegrowane z otoczeniem. Bryła muzeum została potraktowana jako kolejna jaskinia ukryta w naturalnie pofałdowanym terenie Akwitanii.
Instalacja artystyczna "I light Marina Bay"
"I light Marina Bay" to instalacja artystyczna zrealizowana w ramach festiwalu sztuki odbywającego się w zeszłym roku w Singapurze. W tak zaaranżowanej przestrzeni można schronić się przed upałem. Zadaszenie za dnia dostarcza przyjemnego cienia, w nocy zaś oddaje nagromadzoną energię słoneczną w formie światła. Konstrukcja została wzniesiona z bambusów pokrytych fotowoltaicznymi komórkami. Efekt zachwyca!
Skomentuj:
Snohetta - wspiąć się na architektoniczny szczyt [PERŁY ARCHITEKTURY]