Najsłynniejsze wieżowce mieszkalne na świecie. Tak mieszkają w wielkich miastach

Słynne wieżowce mieszkalne: Bosco Verticale - Mediolan. Projekt: Stefano Boeri

Bosco Verticale, czyli Wertykalny Las - taką nazwę noszą dwa apartamentowce, wybudowane w Mediolanie według projektu Stefano Boeriego. Dwie wieże: 90- i 110-metrowa wyrosły w dynamicznie rozwijającej się, nowej dzielnicy miasta, Porta Nuova.

Nie byłoby może nic niezwykłego w tych opartych o betonowy szkielet wieżowcach mieszkalnych, gdyby nie fakt, że na ich elewacjach architekt umieścił... ponad 900 drzew. Stefano Boeri uważa, że żyjąc w coraz silniej zurbanizowanych przestrzeniach, we wciąż gęściej zabudowywanych miastach, tracimy możliwość kontaktu z przyrodą. We współczesnych metropoliach nie ma miejsca na nowe skwery, parki, zieleńce, grunt jest na to zbyt drogi. Dlatego włoski projektant postanowił mieszkańcom wieżowców podarować ich własne tereny zielone, które pochłoną szkodliwy dwutlenek węgla i wyprodukują niezbędny do życia tlen.

Każdy mieszkaniec Bosco Verticale ma na balkonie przynajmniej jedno drzewo. Co ważne, w mediolańskich wieżowcach wykorzystano duże, dorodne drzewa - nie trzeba więc latami czekać, aż urosną. Posadzenie wysokich drzew na balkonie na wysokości kilkudziesięciu pieter nie było łatwe, ale dziś wertykalny las na ich elewacjach rzeczywiście robi wrażenie.

Przeczytaj także: Wertykalny las z mieszkaniami socjalnymi od Stefano Boeriego>>

Słynne wieżowce mieszkalne: New York by Gehry - Nowy Jork. Projekt: Frank Gehry

Znajdujący się na Manhattanie i liczący 265 metrów wysokości gmach początkowo nosił nazwę pochodzącą od jego adresu: 8 Spruce Street. Dość szybko okazało się jednak, że z marketingowego punktu widzenia dużo lepiej jest podkreślić, kto jest autorem projektu wieży. Dlatego ten oddany do użytku w 2011 roku wysokościowiec nazywa się teraz New York by Gehry.

Nieco ponad 900 mieszkań o powierzchni od 46 do 150 m kw. zajmuje 71 pięter zaprojektowanej przez Franka Gehry'ego wieży. Pięć dolnych kondygnacji przeznaczono na szkołę i przedszkole. Mieszkań w wieży przy 8 Spruce Street nie można kupić - wszystkie lokale są do wynajęcia.

Budowa wieżowca trwała dość długo, bo wkrótce po tym, gdy ją rozpoczęto, amerykańską gospodarkę dotknął kryzys. Ostatecznie jednak wartą 875 milionów dolarów budowę zakończono w 2011 roku i od tamtej pory lśniąca w słońcu wieża dołączyła do panoramy Manhattanu.

Frank Gehry pokrył budynek ponad 10 tysiącami stalowych paneli - to właśnie srebrzysty metal, pokrywający elewacje jest znakiem rozpoznawczym gmachu. Co więcej, architekt zdecydował się ową blachę powyginać, dzięki czemu elewacja wieży wydaje się falować i wybrzuszać.

Przeczytaj więcej o wieżowcu New York by Gehry>>

Słynne wieżowce mieszkalne: Princess Tower - Dubaj. Projekt: Adnan Saffarini Office

W Princess Tower (Wieża Księżniczki) - drapaczu chmur wybudowanym w 2012 roku w Dubaju, można zamieszkać na wysokości 357 metrów. Gmach ma 101 pieter, co czyni go jednym z najwyższych budynków na świecie, zajętych tylko przez prywatne mieszkania. Ten dubajski drapacz chmur razem z postawioną na dachu anteną mierzy 411 metrów.

Oczywiście dziś już opatrzyły się nam wysokościowce z Dubaju - wiemy, że w tej krainie ropy naftowej wciąż trwa wyścig, który budynek będzie wyższy. Princess Tower od innych wież odróżnia się jednak dość ozdobną sylwetką.

Większość wysokich budynków ma formy proste, pozbawione detalu. Princess Tower wyposażono w ozdoby (niczym prawdziwą księżniczkę), rzadko już we współczesnej architekturze spotykane. Wieżowiec spełnia tym samym wiele postulatów teoretycznie minionego stylu, czyli postmodernizmu.

Projekt wieży przygotowała pracownia Adnan Saffarini Office. Mieszczą się w niej 763 mieszkania oraz... blisko tysiąc miejsc parkingowych, rozlokowanych na sześciu kondygnacjach. Mieszkań w wieży jest znacznie mniej niż w podobnych budynkach np. w USA, bo w dubajskiej wieży mieszkania apartamenty liczą po kilkaset metrów powierzchni. Na przykład za 550-metrowe mieszkanie trzeba w Princess Tower zapłacić 28 milionów dolarów.

Zobacz także: Architektura w Dubaju. Przewodnik (nie tylko) po słynnych wieżowcach>>

Słynne wieżowce mieszkalne: Aqua Tower - Chicago. Projekt: Jeanne Gang (Studio Gang)

Gdy w 2011 roku oddawano do użytku wieżę na Manhattanie, zarzucano Frankowi Gehry'emu plagiat projektu zrealizowanego kilka lat wcześniej w Chicago. Tam bowiem w 2009 roku powstała licząca 261 metrów wysokości Aqua Tower. Mający 86 pięter apartamentowiec zaprojektowała Jeanne Gang. Szefowa pracowni Studio Gang opracowała elewację wieżowca inspirując się kształtami, jakie tworzy płynąca woda. Większość elewacji drapacza chmur zajmują zielono-niebieskie szyby, jednak pomiędzy kondygnacjami pojawiają się w nieregularnym układzie betonowe, falujące płaszczyzny, które z daleka sprawiają rażenie jakby ściany wieży "płynęły".

Co ciekawe, nie jest to zabieg jedynie estetyczny. Te wysunięte poza obręb szklanej elewacji podesty są jednocześnie podstawami balkonów. To bardzo nietypowe rozwiązanie, bo zwykle w wysokościowcach balkony się nie pojawiają. Aqua Tower jest jednym z niewielu drapaczy chmur, w których można wyjść na balkon na sześćdziesiątym czy siedemdziesiątym piętrze.

Słynne wieżowce mieszkalne: Capital City Towers - Moskwa. Projekt: NBBJ

Biznesowa dzielnica Moskwy rozwija się dynamicznie. Dwie bliźniacze wieże mają 302 i 257 metrów wysokości (odpowiednio: 76 i 65 pięter). Znajdują się tam głównie mieszkania. Zbudowano je w 2010 r. Kompleks zaprojektowała pracownia NBBJ. Budynki powstały na terenie oddalonej o 4 km od Kremla nowej dzielnicy biznesowej, zabudowywanej właśnie kolejnymi wysokościowcami. Inspiracją dla kształtu nowej dzielnicy były podobne inwestycje sprzed lat - Canary Wharf w Londynie czy La Défense w Paryżu.

Dwie mieszkalne wieże Capital City Towers noszą nazwy "Moskwa" (wyższa wieża) i "Petersburg" (niższa wieża). W każdej do kupienia znajdują się apartamenty, których wielkim walorem jest wspaniały widok na całą rosyjską stolicę.

Architekci z amerykańskiej pracowni NBBJ mówią, że projektując wieżowce inspirowali się formami charakterystycznymi dla radzieckiego konstruktywizmu, stąd zgeometryzowane, jednak nie pozbawione ekspresji formy. Oba wieżowce przypominają stos lekko poprzesuwanych względem siebie ogromnych szklanych kubików.

Słynne wieżowce mieszkalne: One Central Park - Sydney. Projekt: Jean Nouvel i PRW Architects

Supernowoczesny, ale i silnie osadzony w kontekście, naszpikowany technologicznymi nowinkami, ale i bardzo ekologiczny - taki jest One Central Park, wysokościowiec wybudowany niedawno nad zatoką w dzielnicy Chippendale w Sydney. Budowa 116-metrowego wieżowca zakończyła się w 2014 roku i od tamtej pory budowlę wyróżniono licznymi nagrodami (m.in. dla najlepszego wieżowca świata, przyznawaną przez międzynarodową organizację Council on Tall Buildings and Urban Habitat (CTBUH).

Projekt budynku opracowała francuska pracownia słynnego Jeana Nouvela we współpracy z australijskim biurem PTW Architects. Podobnie jak w przypadku Bosco Verticale w Mediolanie, i tu celem było wykreowanie pionowego ogrodu. Zielone ściany budynku zaprojektował najbardziej chyba znany na świecie twórca tego typu ogrodniczych realizacji, Patric Blanc. Oczywiście, zieleń na szklanych ścianach wieżowca nie jest tylko dekoracją: izoluje ona wnętrza, chroni przed nagrzaniem, zapewnia wilgotność - dzięki niej w budynku niepotrzebny jest np. rozbudowany system klimatyzacji.

Jean Nouvel zastosował w budynku nietypowe rozwiązanie. Na sporej wysokości wyrasta z niego tajemnicza platforma. To specjalny system zwierciadeł heliostat, które w ciągu dnia zbierają energię słoneczną potrzebną do oświetlenia i ogrzania wnętrza.

Słynne Wieżowce mieszkalne: DC Tower 1 - Wiedeń. Projekt: Dominique Perrault

Dominique Perrault jest jednym z najbardziej znanych współczesnych francuskich architektów. To on odpowiada za projekt liczącego 250 metrów wysokości budynku, który wybudowano w 2014 roku w Wiedniu. Gmach stanął na terenie rozbudowującej się nowej dzielnicy Donau City i poza częścią mieszkalną mieści także hotel oraz biura.

Dominique Perrault nadał DC Tower formę poważną, wręcz monumentalną. Czarne szkło pokrywa elewacje, a surową sylwetkę wieży przełamuje fasada podzielona na rozfalowane pionowe pasy. Smukła sylwetka wieżowca, dzięki nietypowo ukształtowanej fasadzie, zyskała dodatkowy walor: falujące płaszczyzny czarnego szkła tworzą niezwykłe efekty świetlne, widoczne z bardzo daleka.

Słynne wieżowce mieszkalne: 432 Park Avenue - Nowy Jork. Projekt: Rafael Vinoly i SLCE Architects

Choć wyścig w dziedzinie budowania wysokościowców trwa i lista rekordowo wysokich budynków wciąż się zmienia, chwilowo najwyższym mieszkalnym budynkiem mieszkalnym świata jest 432 Park Avenue. Jest również drugim, po 1 World Trade Center najwyższym budynkiem w Nowym Jorku - m 426 metrów wysokości. Projektantem drapacza chmur jest Rafael Vinoly, który współpracował przy tym projekcie z biurem SLCE Architects.

1,25 miliarda dolarów - tyle kosztowała budowa 432 Park Avenue, co uczyniło ją jedną z największych inwestycji budowlanych w USA. Aby mogła się rozpocząć, trzeba było zburzyć zabytkowy gmach hotelu z 1925 roku - wzbudziło to wielkie kontrowersje, jednak możliwość budowy gmachu przy jednej z najbardziej znanych i luksusowych ulic świata sprawiła, że inwestor nie poddał się krytyce.

432 Park Avenue - to budynek nie tylko bardzo wysoki, bardzo stylowy, bardzo smukły ale i bardzo luksusowy.  Mieszkania są tu niebotycznie drogie. Najtańsza "kawalerka" kosztowała 7 milionów dolarów.

Słynne wieżowce Mieszkalne: Antilia Tower - Mumbaj. Projekt: Perkins and Will i Hirsch Bedner Associates

Antilia Tower to chyba najbardziej niezwykły mieszkalny wysokościowiec świata. Mierzy 170 metrów, ma 27 pięter, 37 tysięcy metrów kwadratowych powierzchni użytkowej i jest... domem jednorodzinnym. Wybudowany w 2010 roku w południowej części Mumbaju jest rezydencją pięcioosobowej rodziny. Dom dla swojej żony i trójki dzieci kosztem miliarda dolarów zbudował Mukesh Ambani, najbogatszy człowiek w Indiach, przedsiębiorca robiący interesy głównie w branży paliwowej.

Projekt tego niezwykłego "domku jednorodzinnego" opracowały amerykańskie pracownie Perkins and Will oraz Hirsch BednerAssociates, inspirując się - jak sami przyznają - mitycznymi Wiszącymi Ogrodami Semiramidy. Rekordowo wysokie piętra mają zmienną powierzchnię, dzięki czemu na co drugim można było utworzyć rozległy taras lub lądowisko dla śmigłowców (w domu są trzy takie). W budynku znalazł się także parking dla 168 samochodów, prywatny szpital dla domowników, sala balowa, kinowa (dla 50 widzów), dwukondygnacyjna strefa rekreacyjna. Po domu można przemieszczać się za pomocą dziewięciu wind. Plotka głosi, że rezydencją na co dzień opiekuje się 600 pracowników.

Przeczytaj więcej: Antilia Tower - najdroższy i największy dom jednorodzinny świata>>