bryła
architektura na świecie
Architekci pokochali barwiony beton. Zamiast szarości, kolor! [PRZEGLĄD]

Architekci pokochali barwiony beton. Zamiast szarości, kolor! [PRZEGLĄD]

red31-10-2014 15:15

Kto powiedział, że beton musi być szary? Architekci coraz częściej przełamują tradycyjną konwencję "béton brut" i pokazują ten materiał w zupełnie nowej odsłonie. Chwilowy trend czy przyszłość architektury?

Muzeum Pauly Rego, Cascais, Portugalia

Paula Rego to portugalska malarka i ilustratorka. Poświęcone jej twórczości muzeum znajduje się w Cascais w Portugalii. Budynek zaprojektował portugalski architekt Eduardo Souto de Moura. Wybrała go sama artystka, która uznała, że to właśnie on zaprojektuje najlepszą przestrzeń dla jej dzieł.

Bryła charakteryzuje się dwoma, wysokimi stożkami, które górują nad okolicą. Mimo niezwykłej formy architektowi udało się spełnić wszystkie wymagania techniczne, jakie są stawiane budynkom muzealnym. W tym przypadku architekt zdecydował się zabarwić beton czerwonym pigmentem. Nadany kolor dobrze koresponduje z rosnącą w pobliżu zielenią.

Praça das Artes, Sao Paulo, Brazylia

Centrum kultury Praça das Artes jest dobrym przykładem w jaki sposób powinno się projektować chcąc połączyć stare z nowym. Projekt budynku powstał w brazylijskiej pracowni Brasil Arquitetura. Projektanci zdecydowali się otoczyć zastany już stary budynek nowoczesną, betonową bryłą. Obie części gmachu połączono specjalnym łącznikiem.

W środku działa centrum kultury, którego zadaniem jest integracja mieszkańców oraz ożywienie całej dzielnicy. Nowy budynek wizualnie nie zdominował zabytkowego gmachu. By dodatkowo wyrazić jego skromność zdecydowano się na wykorzystanie pigmentu o ciemnej barwie. Dzięki temu nowa część budynku jest swoistym tłem dla swego zabytkowego fragmentu.

Winiarnia Bodega Antión, La Rioja, Hiszpania

Winiarnię w hiszpańskiej prowincji La Rioja zaprojektował Jesús Marino Pascual. Region ten słynie z upraw wina. Zaprojektowany budynek jest przykładem kompromisu między nową i starą architekturą. Co ciekawe, obiekt nie jest zamkniętą twierdzą. W kompleksie wydzielono kilka odrębnych stref. Pierwsza to zasadnicza część winiarni, druga pełni funkcję małej galerii sztuki, w której goście mogą smakować różnych odmian wina. W kolejnej części znalazła się restauracja serwująca wyszukane potrawy hiszpańskiej kuchni. Ostatnią strefą jest luksusowy hotel.

Budynek ma też mocno rozbudowane podziemie. Ta część ze względu na izolację ciepła okazała się być najlepszym miejscem co przechowywania wina. Betonowa elewacja budynku została zabarwiona żółtym pigmentem. W ten sposób architekt chciał oddać klimat tego słonecznego regionu.

Ciutat de la Justícia, Barcelona, Hiszpania

Kompleks biurowców Ciutat de la Justícia znajduje się na obrzeżach Barcelony. Składa się on z 9 budynków, którym nadano różne funkcje. Działają tam instytucje państwowe, prywatne biura czy nawet restauracje. Cechą wspólną budynków jest beton, z którego wykonano elewacje.

Ten gigantyczny zbiór betonowych molochów zaprojektował zespół architektów z pracowni David Chipperfield Architects oraz Fermín Vázquez. Budynki różnią się od siebie kolorem. Mimo tej gamy barw architektom udało się jednak zachować wizualną spójność całego kompleksu.

Dom w San Pedro w Chile, projekt: Pezo von Ellrichshausen Architects

Zielona wieża mieszkalna, San Pedro, Chile

W San Pedro w Chile powstał nietypowy dom jednorodzinny. Architekci z pracowni Pezo von Ellrichshausen Architects dążyli do stworzenie jak najbardziej funkcjonalnego, a jednocześnie atrakcyjnego, środowiska mieszkalnego dla sześcioosobowej rodziny. Zaprojektowali więc trzykondygnacyjną żelbetową "basztę" na planie wieloboku. Ściany z surowego betonu z widocznymi śladami szalunków pokryte zostały powłoką hydrofobową bazującą na tlenku miedzi, co nie tylko zabezpiecza ściany przed silnymi opadami, ale także nadało elewacjom charakterystyczną, zielonkawą barwę. Proste ściany zostały urozmaicone kwadratowymi oknami o zmiennej wielkości.

Wewnątrz projektanci zdecydowali się na odejście od tradycyjnych schematów funkcjonalnych. Sypialnie i przestrzenie prywatne zlokalizowane zostały na parterze i drugim piętrze. Przestrzeń "publiczna"(kuchnia, pokój dzienny) znalazły się natomiast centralnie pomiędzy nimi. W jedną całości spina je usytuowany po środku "kręgosłup" w postaci spiralnej klatki schodowej.

Hotel ESO, Cerro Paranal, Chile

Obok tego budynku nie sposób przejść obojętnie. Zaprojektowało go niemieckie biuro Auer+Weber+Architekten. Hotelowy gmach jest częścią Europejskiego Obserwatorium Południowego, którego oddział znajduje się w chilijskich Andach na wysokości 2635 m n.p.m., na górze Cerro Paranal. Hotel zbudowano, aby mogli z niego korzystać odwiedzający obserwatorium naukowcy.

Monolityczna bryła doskonale wpisała się w pustynny krajobraz. Architekci zdecydowali się zabarwić beton pigmentem, którego barwa jest podobna do wznoszących się obok szczytów. Budynek charakteryzuje się też swoją masywnością. Grube ściany mają pomóc utrzymać stabilną temperaturę wewnętrznych pomieszczeń, które narażone są na ekstremalna upały w ciągu dnia i mroźne noce.

Muzeum Lotnictwa Polskiego, Kraków

Autorami projektu muzeum są polsko-niemiecki zespół Pysall.Ruge Architekten oraz Bartłomiej Kisielewski. Projektantem konstrukcji jest firma Arup Polska. Budynek w 2011 r. zdobył nagrodę w konkursie Cemex Building Award w kategorii na najlepszy budynek użyteczności publicznej, który jest wykonany z betonu architektonicznego.

Budynek muzeum został oddany do użytku w październiku 2010 r. Pełni funkcje reprezentacyjno-ekspozycyjne, biurowe oraz naukowo-konferencyjne. Nowoczesny obiekt, twórczo nawiązuje do historycznego krajobrazu dawnego lotniska. Beton, z którego jest zbudowany w przeważającej większości ma odcień jasnej szarości oraz antracytu. Zgodnie z założeniami autorów projektu monochromatyczne, wielkoformatowe powierzchnie betonowe mają być tłem dla umieszczonych wewnątrz eksponatów.

Plaza de la Libertad, Medellín, Kolumbia

Biurowy kompleks składa się z dwóch budynków. Wyższy ma 24 piętra, niższy 17. Całość jest efektem pracy zespołu pracowni OPUS oraz Toroposada Arquitectos. Przyglądając się wieżom można odnieść wrażenie, że ich elewacja wykonana jest drewna. W rzeczywistości jest to specjalnie uformowany beton, który jest odporny na ekstremalna skoki temperatury.

Elewacja budynku ma nawiązywać do charakterystycznej dla Kolumbii przyrody. Mimo swojej nowoczesności obie wieże korespondują z zabytkową architekturą miasta Medellin. Projektanci nawiązali do niej wyposażając budynek w liczne tarasy i balkony. Ukłonem w stronę mieszkańców było utworzenie przed budynkiem publicznego parku, w którym każdy może odpocząć.

Czarny dom, Funabashi, Japonia

Zaprojektowany przez japońskiego architekta Shigeru Fuse dom w Funabashi odznacza się pomiędzy otaczającą go konwencjonalną zabudową. Prostą geometryczną bryłę wyróżnia niemal całkowity brak okien oraz elewacje z ciemnego, grafitowego betonu. Zaprojektowanie rozległego podcienia na parterze powoduje, że całość zdaje się unosić nad ziemią.

Masywne pełne ściany separują uporządkowane wnętrze domu od chaotycznego otoczenia i kierują uwagę na to, co zdaniem architekta najważniejsze. Otwarta przestrzeń mieszkalna urządzona została w sposób minimalistyczny- białe ściany, podłogi i sufity oraz schody o szklanych stopniach tworzą spójną całość z nielicznymi prostymi białymi meblami. W tej sterylnej, niemalże laboratoryjnej scenerii, pojawia się jednak element wprowadzający pewne ożywienie. Jest nim niewielkie, rachityczne drzewko, które rośnie w podcieniu przed wejściem i przez otwór w stropie

Stadion Miejski, Johannesburg, Republika Południowej Afryki

Stadion Miejski w Johannesburgu powstał z okazji Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w 2010 r. Zaprojektował go zespół architektów z pracowni: Boogertman + Partners, Populous oraz SBP. Był on najważniejszym obiektem tej imprezy. Stadion może pomieścić ponad 80 tys. widzów, dlatego zorganizowano na nim mecz otwarcia oraz finał Mistrzostw.

Sportowa arena wyróżnia się przede wszystkim elewacją. Składa się ona z losowo naniesionych betonowych płyt, którym nadano różne odcienie. Dzięki temu zabiegowi architektom udało się stworzyć dość oryginalną mozaikę. Stadion kosztował 440 mln dolarów.

Więcej o: