Pałac Kultury z rodzeństwem
Pałac Kultury i Nauki to już ikona Warszawy. Jednak ten "dar narodu radzieckiego dla narodu polskiego" nie był szczególnie oryginalnym prezentem w owych czasach. W samej Moskwie ma siedem sióstr, a w innych krajach kilku bardzo podobnych braci.
Uniwersytet Moskiewski im. M. Łomonosowa, 1949-1953
Uniwersytet Moskiewski jest jednym z symboli stolicy Rosji. Podobnie jak nasz PKiN został zaprojektowany przez Lwa Rudniewa. Mimo to, jest większy pod względem powierzchni, ale mniej strzelisty niż Pałac Kultury i Nauki w Warszawie. Zajmuje przestrzeń 320 hektarów, na których oprócz głównego gmachu, znajduje się 30 obiektów uniwersyteckich oraz 30 budowli obsługujących. Do tego dochodzą kompleksy zieleni, ogród botaniczny, parki, obiekty sportowe i obserwatorium astronomiczne.
www.wikipedia.en
Gmach jest zaliczany do tzw. "siedmiu sióstr", czyli siedmiu wieżowców z lat 1949-57 wybudowanych w stylu socrealistycznym, które miały symbolizować potęgę Stalina.
flickr, socialism expo
Hotel Ukraina w Moskwie, 1954-1957
Położona nad brzegiem rzeki Moskwy "Ukraina" to kolejna z sióstr Stalina. Hotel został stworzony przez zespół słynnych architektów: A. Mordwinowa i W. Oltarzewskiego. W 2010 obiekt został ponownie oddany do użytku po 3-letniej modernizacji. Fasada została odtworzona w szczegółach z lat 50-tych, natomiast wnętrze zostało uzupełnione nowoczesnymi technologiami.
www.wikipedia.en
Całkowita powierzchnia budynku wynosi 88 tys. m2, a wysokość 206 metrów.
Ministerstwo Spraw Zagranicznych w Moskwie, 1948-1953
Ministerstwo Spraw Zagranicznych przy ul. Smoleńskiej w Moskwie to następny z siedmiu wysokościowców epoki Stalina. Budynek MSZ wybudowano w latach 1948-1953 wg projektu architektów - prof. W. Gelfreicha i M. Minkusa, w stylu tzw. stalinowskiego gotyku. Główny korpus liczy 27 pięter, wysokość - 172 m. Przez wiele lat mieściło się w nim również Ministerstwo Handlu Zagranicznego ZSRR.
forum.gazeta.pl
Pylony zostały wykonane z polerowanego granitu, a fasadę budynku zdobi godło Związku Radzieckiego.
forum.gazeta.pl
Hotel Leningradskaja, Moskwa, ukonczony w 1954
Hotel Leningradskaja jest kolejną budowlą z moskiewskiej siódemki. Ma 136 metrów wysokości i został zaprojektowany jako najbardziej luksusowy hotel w Moskwie, dzisiaj należy do międzynarodowej sieci hotelowej Hilton. Autor założenia Leonid Poliakow tworząc projekt zainspirował się wybudowaną w Clevland w 1930 roku, Terminal Tower.
flickr, socialism expo
W 1955 roku, realizacja została skrytykowana przez Chruszczowa jako zbyt droga i niefunkcjonalna, w wyniku czego Poliakow został pozbawiony Nagrody Stalinowskiej, którą otrzymał w 1948 roku.
Czerwone Wrota czyli Ministerstwo Rolnictwa w Moskwie, 1947-1953
Budowla została zaprojektowana na rozkaz Stalina przez cenionego wówczas sowieckiego architekta Aleksieja Duszkina, ma 133 metry wysokości (bez szpicy) i jest podzielona na dwie części o różnym przeznaczeniu. Część główną stanowią pomieszczenia Ministerstwa Rolnictwa, a boczne moduły zaadaptowano na mieszkania.
www.flickr.com
www.flickr.com
Blok mieszkalny Kotielniczieskaja, Moskwa, 1947-1952
Budynek autorstwa D. Czeczulina ma 176 metrów wysokości i zaprojektowano go stylu neogotyckim, choć widać także inspiracje Hotelem Metropol, wybudowanym w samym sercu Moskwy w latach 1899-1907.
www.flickr.com
Gmach oddany do użytku w 1952 znajduje się przy ujściu rzeki Jałza do Moskwy. W zamyśle twórcy miał to być luksusowy apartamentowiec dla moskiewskich elit, jednakże ostatecznie większość "apartamentów" zaadaptowano na zwykłe mieszkania komunalne. Kotielniczieskaja liczy ich ponad 700. W budynku znajduje się również poczta, sklepy, a nawet kino.
Blok mieszkalny Kudrinskaja Moskwa, ukończony w 1954
Prace nad gmachem trwały aż sześć lat. Budynek autorstwa M. Posokhina i A. Mdojantsa ma 156 metrów i został wybudowany z myślą o radzieckich przodownikach kultury i sztuki. Dziś mieszkają tam urzędnicy państwowi.
flickr, socialism expo
Dom Wolnej Prasy w Bukareszcie, 1952-1956
Zaprojektowany przez architekta Hoira Maicu budynek jest uważany za symbol socjalistycznej kultury w Rumunii. Obiekt, zwany wcześniej Casa Scânteii (Dom Iskry), był w okresie komunistycznym siedzibą wszystkich stołecznych redakcji gazet i czasopism. Przez ponad 50 lat, był najwyższym budynkiem w mieście (104 metry), a w latach 1952-1966 widniał na rewersie banknotu o nominale 100 lei.
www.crowneplaza.cz
Hotel Drużba w Pradze, 1952-1954
Inicjatorem budowy hotelu był gen. Alexej Cepicka, jeden z czarnych charakterów czeskiego stalinizmu. Podobno marzył on, by na otwarcie przyjechał sam Stalin. Dlatego w holu zaprojektowano 32 stopnie - w armii czechosłowackiej było wówczas 64 generałów i na każdym stopniu Generalissimusa witać miało dwóch. Salon na najwyższym piętrze zdobi wielka mozaika NRD-owskiego artysty Maksa Švabinskiego, widomy znak "drużby narodów". A iglicę wieńczyła tradycyjna czerwona gwiazda.
www.wikipedia.en
Pałac Kultury i Nauki w Rydze, 1952-1958
Z początku budynek był projektowany jako Dom Kołchoźnika, ale po zakończeniu budowy został oddany Akademii Nauk Łotewskiej SRR. Pałac w Rydze również zaprojektował Lew Rudniew i podobnie jak PKiN również jest najwyższym budynkiem stolicy. W pracach uczestniczyli także: w prof. Oswalds Tilmanis, W. Apsitis, K. Pluskne, W. Sznitnikow i inżynier M. Szpektorow.
www.wikipedia.en
Hotel Ukraina w Kijowie, 1961
Inauguracja hotelu "Ukraina" (dawniej "Moskwa") odbyła się 28 września 1961 roku. "Ukraina" wzniesiona wg projektu zespołu architektów pod kierunkiem A.W Dobrowolskiego, była pierwszym wieżowcem w Kijowie. Budowa hotelu zakończyła zespół architektoniczny przy głównej ulicy Kijowa Chreszczatyk, które stanowiły powojenną odbudowę w centrum Kijowa.
- Więcej o:
Tu było, tu stało. Spacery architektoniczne po Dzielnicy Śródmieście
Przełom czy impas? Co dalej z otoczeniem Pałacu Kultury?
Pas startowy dawnego lotniska zamienili w imponujący park
Walter Gropius - nie tylko Bauhaus [ZNANI ARCHITEKCI]
Tauberphilharmonie - filharmonia w niemieckim miasteczku Weikersheim. Surowa bryła wśród miękkich pagórków
Kave Home dla Fundació Joan Miró - światło, kolor, duch
Zlin - od butów Baty do mekki funkcjonalizmu
Bruno Taut: kolorowy modernizm [ZNANI ARCHITEKCI]