Jean Nouvel i "błękitny meteor" - DR Concert Hall

"Architektura się dematerializuje, staje się grą światła, syntezą kształtów odbitych na powierzchni budynku". Słowa ubiegłorocznego laureata nagrody Pritzkera najpełniej oddają charakter jego ostatniego projektu. DR Concert Hall to przesycona nowoczesnymi technologiami architektura kontekstu.

Kiedy Jean Nouvel przedstawił swoją koncepcję kwestionowano jej wykonalność. Sala koncertowa unosząca się na cienkich kolumnach budziła wielkie zastrzeżenia. Nawet niestandardowe rozwiązanie wydawały się niewystarczające. Wyzwania podjęła się duńska firma Niras, która dzięki najnowocześniejszym technologiom IT wcieliła w życie wizję architekta.

Sala koncertowa jest częścią tzw. DR Byen - kompleksu należącego do duńskiego publicznego nadawcy radiowo - telewizyjnego. Obiekt znajduje się w Orestad, dynamicznie rozwijającej się dzielnicy Kopenhagi (powstało tam m.in. osiedle Mountain Dwelling, które zdobyło niedawno nagrodę WAF). W budynku zaprojektowanym przez Jeana Nouvela swą siedzibę będzie mieć także narodowa orkiestra symfoniczna, a do końca tego roku publiczne radio.

Sala koncertowa ukryta jest w błękitnym, wysokim na 45 metrów prostopadłościanie pokrytym transparentną siatką. O każdej porze dnia dzięki odbijającemu się od siatki światłu budynek wygląda inaczej. Raz widać jedynie jego kontur, innym razem można dostrzec strukturę budynku. W nocy błękitna siatka służy jako ekran, na którym wyświetlane są multimedialne wizualizacje. Nouvel swój budynek nazywa "magicznym lampionem", który pobudza wyobraźnię i rozpala ciekawość przechodniów. Mieszkańcy Kopenhagi nadali mu jednak przydomek "meteor".

Wewnątrz mieszczą się cztery studia - każde utrzymane w innej stylistyce, tak by można było dopasować wnętrze do muzyki. Każdą z sal można oglądać z foyer, które rozmieszczone jest aż na siedmiu poziomach - od 2,5 metra pod ziemią do 30 metrów ponad poziom parteru. Ściany foyer wykonane zostały z betonu, którego faktura przypomina pomarszczoną skórę słonia. Fasadę natomiast wykonano ze szklanych paneli rozmieszczonych na planie siatki diagonalnej.  

Główna sala koncertowa (Studio 1) może pomieścić  1800 gości. Usytuowana 15 metrów ponad poziomem parteru i wsparta jedynie na cienkich kolumnach sprawia wrażenie drewnianej rzeźby unoszącej się w powietrzu. Centralnie ułożona scena otoczona jest nieregularnie rozmieszczonymi balkonami, oklejonymi sklejką. Ściany sali przypominające kształtem fale wykonane zostały natomiast z gipsu.

Studio 2 inspirowane było hollywoodzkimi studiami nagraniowymi. Na ścianach pokrytych sklejką specjalną techniką wektorową naniesiono podobizny znanych muzyków i kompozytorów.

Studio 3 , najmniejsza z sal, nie ma stałej sceny, może zatem być wykorzystywana do innych celów niż koncerty lub nagrania. Ściany sali pokryte zostały naprzemiennie matowymi i polerowanymi czarnymi panelami. Pomiędzy nimi rozmieszczono różnej wielkości białe lampy. Tym razem architekta zainspirowała budowa fortepianu.

Ostatnia z sal, Studio 4, jest również wielofunkcyjnym pomieszczeniem. Ściany pokrywają czerwone panele wykonane z aluminium.

DR Concert Hall to jedna z najciekawszych propozycji w dorobku francuskiego architekta. Jest to również najdroższa sala koncertowa na świecie, której budowa pochłonęła ponad 700 milionów dolarów.