Od ulicy widać tylko drewnianą ścianę. Introwertyczna miejska willa

Bryła budynku została pomyślana jako parterowa, zorganizowana wokół przestrzeni wewnętrznego atrium. Takie rozłożenie pomieszczeń pozwoliło w dużej mierze zapewnić poczucie intymności i prywatności oraz jednocześnie otworzyć wnętrza na atrakcyjną przestrzeń.

Od ulicy zlokalizowana został część gospodarcza - garaż i spiżarnia nie potrzebujące doświetlenia. Pozwoliło to pozbawić elewację frontową wszelkich przeszkleń oraz odizolować wewnętrzną przestrzeń działki od widoku z ulicy.

Wejście do budynku znajduje się od boku budynku. Na dojście do budynku otwiera się gabinet, w którym pracują właściciele domu.

Przeszklenia salonu otwierają się na wewnętrzne patio, którego centralnym elementem ma być drzewo, ściany zaś z czasem mają porosnąć zasadzonym tutaj winobluszczem.

Na efekty trzeba niestety poczekać kilka lat, kiedy ściany atrium zarosną winobluszczem, w wielkimi błyszczącymi liśćmi, czerwieniejącymi jesienią. Wewnątrz atrium posadzono Amelanchier. Drzewo, które ma wiele pni , po kilku latach całkowicie wypełni otwór w dachu, a gałęzie oprą się o szyby . Latem, gęste liście Amelachiera, będą  pięknie łamały wpadające do wnętrza słońce, a wieczorami, oświetlone drzewo będzie tworzyło nastój wnętrza - mówi o swoim projekcie architekt Marcin Rubik z pracowni Rubik Architekci.

W najbardziej oddalonej od wejścia części domu zlokalizowano pokoje dla dzieci, które otwierają się bezpośrednio na ogród.

Pomimo parterowego rozplanowania wszystkich pomieszczeń oraz stosunkowo wąskiej działki w projekcie udało się stworzyć dobrze powiązane przestrzenie z wyraźnym podziałem na strefy przy jednoczesnym zapewnieniu poczuciu intymności w przestrzeni domu oraz stworzenia własnego mikrokosmosu niedostępnego dla osób postronnych. Z wnętrza  poprzez duże przeszklenia, jest widok albo otaczającą zieleń lub własne patio. Nawet, przebywając na tarasie, który jest otoczony przez bryłę domu, człowiek ma wrażenie, że jest w innym estetycznym świecie.