Heinrich Lauterbach - architekt wrocławskiego modernizmu
Heinrich Lauterbach był uczniem Hansa Poelziga i jednym z pomysłodawców oraz organizatorów wystawy Werkbundu WuWA z 1929 r. Zajmował się głównie budynkami mieszkalnymi, od willi po wielorodzinne osiedla.
Heinrich Lauterbach - architekt
Heinrich Lauterbach urodził się we Wrocławiu (wówczas Breslau) w 1893 roku. Pochodził z majętnej rodziny. Jego ojciec był kupcem handlującym drewnem na terenach Galicji, Austro-Węgier i Polski. Należało do niego wiele okolicznych lasów i kilka tartaków. Chociaż młody Lauterbach miał przejąć interesy ojca, szybko okazało się że ma wyjątkowy talent artystyczny.
Przełomem okazało się spotkanie z Hansem Poelzigiem - wybitnym architektem wczesnego modernizmu. Luterbach senior zamówił u Poelziga projekt kilku wielopiętrowych domów na Przedmieściu Świdnickim. To właśnie spotkanie z Poelzigiem zainspirowało Lauterbacha to studiów na wrocławskiej Akademii Sztuki, w klasie rzeźby Theodora von Gosena. Wrocław nie posiadał jeszcze wydziału architektury, więc Lauterbach kontynuował naukę w Darmstadt, Dreźnie i Berlinie.
Na Twórczość Lauterbacha największy wpływ miał jego mistrz - Poelzig, oraz ideały niemieckiego modernizmu (Neues Bauen). Nie bez znaczenia były kręgi, w których się obracał na wrocławskiej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego. To właśnie tam poznał Hansa Scharouna, Adolfa Radinga, Oskara Molla czy Oskara Schlemmera.
Od 1925 r do wybuchu wojny światowej pracował we Wrocławiu jako architekt. Zajmował się głównie budynkami mieszkalnymi (od willi po wielorodzinne budynki na nowoczesnych, modernistycznych osiedlach skończywszy). Jego pierwszym samodzielnym projektem, był bardzo dobrze oceniony dom mieszkalny z kantorem i fabryką parkietów Kampmeyera. Lauterbach założył Śląski Oddział Niemieckiego Werkbundu (Schlesisches Landesverband des Deutschen Werkbundes, Landesgruppe Schlesien) i został jego przewodniczącym. Do niego należało organizacja wrocławskiej wystawy WuWa w 1929 roku, w ramach której zaprojektował dwa budynki.
Od 1930 do 1932 roku był wykładowcą na wrocławskiej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego. Ponieważ nie krył się ze swoją niechęcią do nowej, narodowo-socjalistycznej władzy, został zwolniony z uczelni. Nie miał zbyt wielu zleceń . W 1935 roku wyruszył na roczną podróż po Włoszech, Grecji i Dalmacji. Podczas tej wyprawy zaprojektował willę w Dubrowniku. Po powrocie do kraju, zbudował dom własny w Nesselgrund (Pokrzywno k. Polanicy-Zdroju).
W 1940 roku Lauterbach został powołany do wojska, gdzie ze względu na zły stan zdrowia był tylko rok. Od 1942 do 1945 roku pracował jako architekt przy zarządzie miejskim w Gotenhafen (Gdynia). Choroba serca uniemożliwiła mu dalszą pracę. W 1945 roku opuścił Wrocław i wraz z żoną i dwiema córkami wyjechał do Fischen. Wykładał na wydziale architektury na Politechnice w Stutthardzie a następnie w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Kassel. W 1955 r. został profesorem zwyczajnym Akademii Sztuk Pięknych. w Berlinie. Heinrich Lauterbach zmarł 1973 w Biberach an der Riß.
Heinrich Lauterbach - upamiętnienie
Pod koniec 2012 roku Muzeum Architektury we Wrocławiu zorganizowało wystawę "Heinrich Lauterbach. Architekt wrocławskiego modernizmu". Zwiedzający mogli zobaczyć wille z Dubrownika oraz budynki, które architekt zaprojektował na odbywającą się pod hasłem "Mieszkanie i Miejsce Pracy" w 1929 r. wystawę Werkbundu. Na wystawie po raz pierwszy została pokazana kolekcja architektonicznych rysunków oraz fotografii z lat 20 i 30, które pochodzą z prywatnego archiwum Lauterbacha. Ukazała się również książka - monografia, poświęcona działalności architekta.
W październiku 2016 rada miejska Wrocławia podjęła decyzję o nazwaniu jedną z ulic osiedla Nowe Żerniki (WuWa 2) ulicą Heinricha Lauterbacha
Skomentuj:
Heinrich Lauterbach - architekt wrocławskiego modernizmu