Steven Holl - modernizm pełen emocji

O ile jego sposób kształtowania form pozostał gdzieś blisko modernizmu, ostatecznego wyniku nie można określić w ten sposób. Nie da się przyporządkować go do tej samej grupy co Gropiusa czy nawet Corbusiera. Podobnie jak Richard Meier czy I.M.Pei, Steven Holl czerpie z prostych i przejrzystych form modernistycznych, bawiąc się konwencją, zupełnie jak manieryści.

Warsztat pracy Holla różni się od innych architektów już od poziomu koncepcji. Wstępne szkice architekt przygotowuje w postaci akwarel. Ta forma według niego najlepiej wpływa na rozwijanie wyobraźni i kształtowanie przestrzeni. Dla architekta szkic staje się narzędziem projektowania, również dzięki częściowej przypadkowości elementów i intuicji. Poprzez takie przemyślenia i pracę nas sobą, nad konceptami, jego architektura sposób kształtowania świata. Holl jest na swój sposób zaangażowany w ochronę środowiska i minimalizowanie negatywnych skutków rozwoju budownictwa. Jego domy takie jak Turbulence House, który korzysta z wiejącego wiatru, czy założeniu urbanistycznym The Toolenburg-Zuid, które ma zapewnić mieszkańcom podstawowe potrzeby i może być w pewnym sensie samowystarczalne, szczególnie w kwestii energii.
 
 Dwa obiekty architekta, które mają zostać ukończone w bieżącym roku, nie odbiegają od zasad, jakimi od wielu lat kieruje się w projektowaniu Steven Holl. Zarówno obiekt wNorwegii jak i w Chinach w pewien niejednoznaczny sposób wpisuje się w lokalne środowisko przyrodnicze czy kulturalne, jak i odzwierciedla przeznaczenie danego obiektu.

 Centrum Knuta Hasuna w Hamaroy znajduje się za kołem podbiegunowym niedaleko miejsca, gdzie wychował się pisarz. Knut Hamsun był norweskim laureatem Nagrody Nobla.

Muzeum będzie zawierać przestrzenie wystawiennicze, audytorium i oczywiście bibliotekę z czytelnią, w pełni wyposażoną w dzieła pisarza. W koncepcji Holla muzeum ma egzystować na zasadzie obiektu-ciała, tworząc pole manewru dla niewidocznych z pozoru, głębszych oddziaływań. Zewnętrzna drewniana okładzina, która jest jakby skórą, a swoim rysunkiem nawiązuje do tradycyjnych drewnianych kościołów norweskich. Kręgosłupem, najważniejszą osią muzeum jest pion komunikacyjny z główną windą, która umożliwia wszystkim wstęp do dowolnej przestrzeni obiektu. Dachu budynku, zupełnie jak nieujarzmione włosy, pokrywać będzie długa trawa. Zaskakujące doświadczenia z perspektywą wewnątrz budynku, jak i oświetleniem go sztucznym światłem czy doświetlenie naturalnym, mają spowodować, że obiekt będzie sam sobą tworzył najlepsze inspirujące podłoże dla przyszłych wystaw.

Drugi obiekt Stevena Holla na rok 2009 to Muzeum Architektury i Sztuki. Nowy obiekt ma również powstać w zielonym krajobrazie, niedaleko Nanjing. Podstawą jego kompozycji były przeróżne zbiegi osi widokowych, otwarcia na zielony krajobraz okolic miasta, zróżnicowanie poziomów przestrzeni. Inspiracje do stworzenia obiektu architekt czerpał zarówno z otoczenia, jak i z malarstwa chińskiego. Przenikające się warstwy wody i mgły nad wzgórzami zainspirowały go do poszukiwań zróżnicowania przestrzeni i nadania jej bardziej ulotnego charakteru. Muzeum składa się z prostych form, z łączników, które z poziomych zmieniają się nagle w pionowe, aby w końcu otworzyć się na widok na pobliskie Nanjing. Ta oś widokowa tworzy połączenie między obiektem a stolicą Dynastii Ming.

Obiekty Stevena Holla są bardzo dokładnie przemyślane i niepowtarzalne - architekt pełnymi garściami czerpie z otoczenia, a także z dziedzin zupełnie pozaarchitektonicznych. Być może to właśnie indywidualne i nieco emocjonalne podejście autora pobudza do życia skostniałe formy zaczerpnięte z modernizmu i nadaje im nowego wyrazu.