Super Tower - miasto w mieście

Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że budowla wznosiłaby się na wysokość 1500 metrów i byłaby najwyższym budynkiem na świecie.

Struktura Super Tower obejmuje trzy ''super-dzielnice'': wyższą, średnią i niższą. Każda z nich miałaby pomieścić 33 000 mieszkańców i być reprezentowana we władzach lokalnych przez pochodzących z demokratycznych wyborów, przedstawicieli. Poza tym miałyby się tam znaleźć instytucje użyteczności publicznej takie jak szpitale, szkoły, parki czy skwery.

Bryła otwiera się na miasto poprzez liczne ażurowe prześwietlenia zapewniające nie tylko światło czy powietrze wewnątrz ''tuby'', ale także wspólną przestrzeń jej mieszkańcom. Możliwości jest wiele, niektóre z nich to: lodowisko, teatr na otwartym powietrzu, kort tenisowy czy ogród botaniczny.

Asumptem do powstania projektu były statystyki, z których wynikało, że do 2016 roku, Londyn będzie musiał zaopatrzyć w mieszkania ok. 100 000 ludzi rocznie. Nie jest to zapewne spowodowane masowym przyrostem naturalnym Anglików, lecz licznymi rzeszami Polaków i innych emigrantów wybierających właśnie to miasto na swoją przystań. Pomysłodawcy podają również inny powód, jaki nimi kierował, mianowicie: istnieje potrzeba zastąpienia istniejących budynków mieszkalnych, których ''data przydatności'' zbliża się ku końcowi. Próbą poradzenia sobie z tymi problemami mogłoby być budowanie miast o małym zagęszczeniu mieszczących się poza metropolią, jednakże takie rozwiązanie ''pochłonęłoby znaczące obszary zieleni i ziemie uprawne, co wydaje się niewłaściwym posunięciem w kontekście potrzeb ustabilizowanego społeczeństwa.'' Cokolwiek to znaczy, ludzie z Popularchitecture znaleźli społeczne usprawiedliwienie dla takiej, a nie innej formy swojego projektu. Mimo to, wciąż pozostaje mnóstwo wątpliwości i pytań dotyczących jego funkcjonowania.

Zapoznając się z informacjami dotyczącymi projektu Super Tower, nie sposób oprzeć się wrażeniu, iż w pewnym sensie ma się do czynienia z utopią, z Nowym Wspaniałym Światem, który powołany do życia, byłby niczym Frankenstein. Wzbudzający zachwyt i jednocześnie powodujący niemałe kontrowersje.

Twórcy Super Tower przedstawili szereg nieco idealistycznych koncepcji dotyczących choćby redukcji ludzkiej energii przy przemieszczaniu się między pracą a domem, recyklingu odpadów, czy pozyskiwania wody z chmur otaczających najwyższe partie budynku. Można by się również zastanawiać nad komfortem potencjalnych mieszkańców, nad ich interakcjami społecznymi, nad stopniem wykorzystania w pełni przestrzeni oddanej im do użytku, oraz nad sztucznością całego przedsięwzięcia, któremu pomimo pewnych wad, nie można odmówić pomysłowości i innowacyjności. Z wielkim zainteresowaniem będziemy śledzić postępy miasta w mieście...