Osiedle socjalne całe z drewna. Tak powstaje tania i dobra architektura!

Mieszkanie w oficynie śródmiejskiej kamienicy, na terenach zdominowanych niegdyś przez produkcję przemysłową, nie kojarzy się nam zbyt dobrze. Oczyma wyobraźni widzimy pozbawione światła podwórko-studnię, szare mury i brak zieleni. Architekci Christophe Ouhayoun i Nicolas Ziesel z pracowni KOZ Architectes swoją nową realizacją przekonują, że taki obraz rzeczywistości może być mylny.

W 2012 roku francuscy projektanci ukończyli prace nad projektem, który nazwali „Tete en l'Air”, co można przetłumaczyć jako „Głowa w Chmurach”. Poetycka nazwa wydaje się być o tyle uzasadniona, że architekci wprowadzili rozwiązania o lirycznym charakterze w zgoła prozaiczny kontekst. Zadaniem, które im powierzono było stworzenie socjalnego budynku wielorodzinnego na terenie dawnej dzielnicy przemysłowej w północnej części Paryża. Działka jaką oddano im do dyspozycji była wyjątkowo wąska i długa, a ponadto od strony ulicy znajdowała się będąca w fatalnym stanie technicznym stara kamienica. Jej rozbiórce kategorycznie sprzeciwiał się zarówno inwestor, jak i administracja budowlana, która chciała utrzymać dotychczasowy charakter pierzei. Ouhayoun i Ziesel musieli zatem nie tylko wprowadzić nową strukturę, ale także zmodernizować istniejącą.

Projektanci z pracowni KOZ pragnęli, by nowe założenie stało się miejscem spotkań, przestrzenią aktywności mieszkańców. Aby to osiągnąć wprowadzili długą oficynę przylegającą do północnej granicy parceli, dzięki czemu od strony południowej mogli stworzyć ogród oraz wychodzące na niego tarasy. Kontakt z przyrodą, tak niezwykły w intensywnie zabudowanej okolicy, nie ograniczył się jednak do stworzenia enklawy zieleni i zasadzenia kilku drzew. Architekci postanowili, że także sama architektura będzie blisko związana z naturą i przyjazna środowisku.

Nowa oficyna została w całości wzniesiona z drewna - rzecz wyjątkowa w budownictwie tego typu. Architekci przekonani o wyjątkowości tego materiału musieli wykazać się nieprzeciętną kreatywnością, bowiem, jak stwierdzili, normy i przepisy stworzone są dla konstrukcji i cegły i betonu. Projektanci wspominają, że „od fundamentów aż po dach musieli wymyślać nowe rozwiązania dla struktury, akustyki czy ochrony pożarowej budynku”. Proste, neo-modernistyczne bryły z charakterystycznymi kubicznymi wykuszami zostały zrealizowane w oparciu o drewnianą konstrukcję szkieletową. Wypełniono ją warstwą izolacji termicznej, a od zewnątrz oszalowano naturalnymi, nieco chropowatymi deskami. Ich subtelna faktura współgra z rytmem pionowych prostokątnych okien. Dumni ze swej realizacji Ouhayoun i Ziesel chętnie nawiązują do marzycielskiej nazwy budynku, który „udowadnia, że budynki socjalne mogą stać się miejscami realizacji utopii o mieszkaniu w dobrych warunkach”.