Brama Brandenburska w Berlinie. Jej historia odzwierciedla burzliwe dzieje miasta
Zaprojektowana przez Carla Gottharda Langhansa Brama Brandenburska to jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli Berlina i Niemiec, mający ogromne znaczenie historyczne i kulturowe. Przetrwała burzliwe dzieje, od czasów jej budowy w XVIII wieku, przez okres II wojny światowej, aż po upadek Muru Berlińskiego
Brama Brandenburska (niem. Brandenburger Tor) została zbudowana na zlecenie króla Prus Fryderyka Wilhelma II w latach 1788-1791. Powstała po wojnie siedmioletniej, w czasach umacniania się Królestwa Prus. Paradna brama miejska, mająca upamiętniać zmarłego niedawno Fryderyka II, stanęła na drodze prowadzącej do Brandenburga - aleją Unter den Linden ze Schlossplatz przez królewskie tereny łowieckie w Großer Tiergarten. Jej projektantem był Carl Gotthard Langhans, który wzorował się na Propylejach, monumentalnej bramie prowadzącej do Akropolu w Atenach. Brama stanowiła część większego planu urbanistycznego, mającego na celu przekształcenie Berlina w reprezentacyjną stolicę europejską.
Brama ma 26 metrów wysokości, 65,5 metra szerokości i jest głęboka na 11 metrów. Zbudowano ją z piaskowca łabskiego i piaskowca wydobywanego w okolicach Lwówka Śląskiego. Brama Brandenburska jest przykładem wczesnego klasycyzmu, co widoczne jest w jej proporcjach, kolumnadzie i dekoracjach. Składa się z pięciu przejść, z których centralne jest najszersze. Po obu stronach Bramy znajduje się po sześć kolumn (w stylu doryckim z jońskim rowkowaniem). Przybudówki dla straży i celników w 1868 roku przybudówki zastąpiono kolumnadami autorstwa Heinricha Stracka.
Brama Brandenburska - architektura
Dekoracje Bramy Brandenburskiej są pełne symboliki - odzwierciedlają dążenie Prus do potęgi i chwały. Na attyce i filarach znajdują się płaskorzeźby przedstawiające różnorodne sceny mitologiczne i historyczne, m.in. czyny Herkulesa. Znajdziemy też ogromne rzeźby, których modele wykonał w 1792 roku Johann Gotfryd Schadow. Przedstawiają one Marsa chowającego miecz do pochwy (autorem rzeźby był Carl Friederich Wichmann) praz Minerwę z lancą (autorstwa Johana Daniela Metzlera). Zniszczone w czasie II wojny światowej figury zastąpiły na początku lat 50. XX wieku wierne kopie, wykonane przez zespół rzeźbiarski Kranolda.
Kwadryga
Bramę Brandeburską od 1793 roku wieńczy kwadryga, czyli wysoka na 5 metrów rzeźba przedstawiająca uskrzydloną boginię zwycięstwa Wiktorię (Nike), powożącą czterokonnym rydwanem. Kwadryga, autorstwa wybitnego rzeźbiarza Johanna Gottfrieda Schadowa, jest zwrócona na wschód. W 1806 roku, po zdobyciu Berlina, Napoleon Bonaparte kazał zdemontować rzeźbę i przewieźć ją do Paryża jako trofeum wojenne. Rzeźba została jednak odzyskana po klęsce Napoleona w 1814 roku i wróciła do Berlina, co stało się symbolem triumfu nad francuskim cesarzem. Po powrocie, kwadryga została dodatkowo zmodyfikowana: dodano do niej pruskiego orła oraz Żelazny Krzyż, co miało podkreślać narodową dumę i siłę Prus.
Brama Brandenburska po II wojny światowej
W czasie II wojny Brama Brandenburska, podobnie jak wiele innych budynków w Berlinie, została poważnie uszkodzona. W wyniku wyniku ostrzału kwadryga uległa zniszczeniu, w całości zachowała się jedynie głowa jednego z koni (znajduje się obecnie w Märkisches Museum w Berlinie). Po II wojnie światowej, kiedy Berlin został podzielony na cztery strefy okupacyjne, brama znalazła się w pobliżu granicy między sektorami radzieckim a brytyjskim. W 1956 roku podjęto decyzję o odbudowie Bramy Brandenburskiej. Mimo ogromnych trudności komunikacyjnych, obie części miasta współpracowały przy odbudowie. Rekonstrukcja została zakończona 14 grudnia 1957. Decyzją radnych Berlina Wschodniego kwadryga została pozbawiona orła i Żelaznego Krzyża - symbolami pruskiego militaryzmu.
Po wybudowaniu Muru Berlińskiego w 1961 roku, Brama Brandenburska znalazła się w strefie niedostępnej zarówno dla mieszkańców Wschodniego, jak i Zachodniego Berlina. Prezydent USA Ronald Reagan podczas swej wizyty w Berlinie 2 czerwca 1987 powiedział słynne słowa: Panie Gorbaczow, niech pan otworzy tę bramę! Panie Gorbaczow, niech pan zburzy ten Mur!
Brama Brandenburska - symbol zjednoczenia
Po upadku Muru Berlińskiego, w grudniu 1989 roku, odbyło się oficjalne, uroczyste otwarcie Bramy Brandenburskiej. Ponad 100 tysięcy ludzi z obu stron muru zebrało się przy bramie, aby świętować historyczny moment . Po zjednoczeniu Niemiec, brama została odrestaurowana i ponownie otwarta dla ruchu pieszego.
Dziś Brama Brandenburska jest popularnym miejscem turystycznym, miejscem spotkań i symbolem wolności i jedności. Jest również miejscem organizacji wielu ważnych wydarzeń kulturalnych i politycznych, w tym corocznych obchodów Sylwestra, które przyciągają tysiące ludzi z całego świata. Jej historia odzwierciedla burzliwe dzieje Berlina i Niemiec.
Brama Brandenburska ciekawostki:
- Brama Brandenburska była jedną z 4 bram prowadzących do miasta. Była częścią berlińskiego muru celnego.
- Początkowo brama nazywana Bramą Pokoju.
- Aż do abdykacji cesarza Wilhelma II w 1918 roku, środkowy przejazd bramy był zarezerwowany wyłącznie dla członków rodziny cesarskiej, ich osobistych gości i członków rodu Pfuel.
- Od 1994 roku w północnej przybudówce znajduje się Pokój Ciszy - pokój do medytacji.
- Brama Brandeburska znajduje się na niemieckich rewersach monet 10, 20 i 50 eurocentów (wcześniej jej wizerunek widniał na 5-markowym banknocie).
- W parku rozrywkowym Phantasialand pod Brühl istnieje replika Bramy Brandenburskiej.
- Więcej o:
Wieża telewizyjna w Berlinie, czyli jak "wykałaczka" stała się symbolem miasta
Siemensstadt w Berlinie. Modernistyczny zespół mieszkaniowy wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO
HAUS 1 w Berlinie od MVRDV - pochwała koloru. Metamorfoza biurowca z lat 90.
Gropiusstadt w Berlinie - najsłynniejsze blokowisko Europy. Osiedle-utopia Waltera Gropiusa i "My, dzieci z dworca ZOO"
Pas startowy dawnego lotniska zamienili w imponujący park
Walter Gropius - nie tylko Bauhaus [ZNANI ARCHITEKCI]
Tauberphilharmonie - filharmonia w niemieckim miasteczku Weikersheim. Surowa bryła wśród miękkich pagórków
Kave Home dla Fundació Joan Miró - światło, kolor, duch